Afbeelding

'Jij bent wel wat voor mijn zoon'

Algemeen

RHOON – De Rotterdamse schrijver Peter Troost woont sinds een jaar of vijftien in Rhoon. Hij is auteur van talloze boeken en artikelen over oud Rotterdam. Hij schreef over de Rotterdamse stegen van voor de oorlog, de Schiedamsedijk waar hij woonde en over het alledaagse leven in die tijd. Zijn boekjes zijn nog steeds te koop en de 92-jarige schrijver werkt zelfs nog weer 'heel gewoon' aan een nieuwe drukwerkje.
,,Schrijven en taal trokken me al meteen aan op school. Ik zat trouwens op de Duitse school in Rotterdam. Dat kwam door mijn grootvader. Als Rijnschipper kwam hij vaak in Duitsland en daar had hij gemerkt dat Duitse kinderen veel verder waren dan hun Nederlandse leeftijdgenoten. Ik sprak natuurlijk geen woord Duits, maar als kind leer je dat heel snel hoor. En dat was allemaal nog voor de oorlog natuurlijk.''
Troost groeide op aan de Schiedamsedijk in Rotterdam; de hoerenbuurt van toen. ,,En als 9-jarig jongetje ging ik al de stad in om verhalen op te doen. Bijvoorbeeld in de steegjes achter de Goudsesingel. In onze eigen buurt mocht ik 's avonds van mijn vader niet naar buiten, maar gelukkig konden we alles zien vanuit ons slaapkamerraam. De dames die aan het werk waren en de vele knokpartijen die daar plaatsvonden. Lagen we de hele avond naar te kijken. Mooi was dat!''

Later wilde Troost eigenlijk marconist worden maar daar kwam het niet van. ,,Ik had daar al toelatingsexamen voor gedaan maar toen was het geld opeens op.'' Dus verzeilde hij via zijn andere grootvader in de horeca. ,,Hij had een restaurant aan de Reewijkse Plassen; de Elfhoeve. Daar heb ik mijn opleiding gehad en daar zat ik toen het bombardement op Rotterdam plaatsvond. Toen is ook de horecazaak van mijn vader platgegooid. Daarna begon mijn vader met jazzcafé Casanova en in 1940 kwam ik daar bij hem in dienst.''
Zijn vader wilde hem in die dagen graag aan de vrouw helpen, maar daar wilde Troost niets van weten. ,,Hij kwam altijd met van die middenstandsmeisjes aanzetten en daar wilde ik niets van weten. Ik wilde een meisje uit het volk. Maar omdat er maar geen meisje kwam dacht mijn vader op een gegeven moment zelfs dat ik homo was.''

Toch ontmoette Troost zijn latere vrouw Maaike dankzij zijn vader. ,,Hij had een meisje horen zingen in een jazzcafé waar hij was vanwege zijn werk. 'Jij bent wel wat voor mijn zoon', had ie gezegd en hij had haar uitgenodigd om een keer in Casanova te komen zingen. Nou het klopte. Ze zong als hobby in een jazzcafé, werkte bij Jamin in de fabriek en kwam uit Crooswijk. Een volkser meisje kon niet.''
Na de bevrijding begon Peter Troost samen met zijn vrouw Maaike voor zichzelf; met café Dutchinn op het Vasteland. ,,Dat hebben we vijf jaar gehad en toen moest het weg vanwege de Deltawerken. De Westzeedijk moest opgehoogd worden. Daarna ben ik gaan freelancen en heb ik eigenlijk van alles gedaan. Achter de bar, in het café, in de bediening, op schepen en aan de wal; ik heb zelfs nog een tijd bij Heineken gewerkt. Het schrijfwerk heb ik er altijd als hobby naast gedaan.''

Maaike Ehrisman, zoals zijn vrouw voluit heette, is later als beheerder van Rotterdamse wijkgebouwen gaan werken. En voor haar zangtalent ontving zij volgens Troost de eretitel Doris Day van Rotterdam. Zes jaar geleden is zij overleden na een huwelijk van 64 jaar. Over haar heeft Peter Troost het boekje 'Maaike Ehrismann – biografie over mijn vrouw' geschreven.
De miniboekjes van Peter Troost, met namen als 'Gezelligheid kent geen tijd', 'De buurt waar Kaat Mossel eens het oproer kraaide' en 'Lief en leed op de Schiedamsedijk', zijn nog steeds te bestellen via tel. 010-4819988 en af te halen aan de Mezenstraat 91 in Rhoon.

Afbeelding

Advertenties uit de krant