Schrijven voor een krant

Tessa Quispel is 18 jaar en woont in Barendrecht. Deze week schreef ze haar laatste artikel voor De Schakel, omdat ze gaat verhuizen naar Rotterdam.

Begin januari ben ik begonnen met het schrijven van krantenstukjes voor De Schakel. Om de week verscheen mijn stukje van 500 woorden over een door mij gekozen onderwerp. Maar hoe is het nu om voor De Schakel te schrijven? Hoe ontstaat een krantenstukje en wat voor stappen ziet de lezer niet?

Eind vorig jaar las ik in De Schakel een advertentie. De Schakel was op zoek naar een middelbare scholier die zo nu en dan een stukje kon schrijven voor de krant. Vanaf het moment dat ik die advertentie had gelezen was ik helemaal verkocht. Schrijven voor de krant, hoe cool is dat op 17-jarige leeftijd?

Wie leest de krant nog?
Mijn vader had nog wat twijfels omdat bij de advertentie niet stond om wat voor stukjes het ging. Hij vroeg nog of ik het zeker wist, want straks moest ik stukjes gaan schrijven over hele rare onderwerpen of wat als ik het niet goed zou doen? 'Ach pap, dat maakt toch niet uit, wie leest de krant nu nog?', zei ik tegen hem.
Ondertussen ben ik erachter dat vrij veel mensen de krant lezen. Van leraren en buren tot kassières bij de supermarkt, op de vreemdste plekken word ik tegenwoordig aangesproken met 'Ben jij niet het meisje van De Schakel?' En elke keer zeg ik dan: 'Ja ik schrijf af en toe in de Schakel, wat leuk dat u mij herkent!'
Altijd vraag ik dan wel nog even wat zij van de stukjes vinden, maar tot nu toe zijn alle reacties positief geweest. Nadat ik een proef krantenartikel had ingestuurd, werd ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Tenminste, ik dacht dat het een sollicitatiegesprek was, maar eigenlijk was ik al aangenomen. Er werden afspraken gemaakt met de fotograaf en twee weken erna stond mijn eerste stukje al in de krant.

Van idee tot artikel
Van idee tot krantenartikel. Het proces begint altijd bij het onderwerp, wat ik persoonlijk ook de moeilijkste stap vind. Elke keer vraag ik mij af 'Wat wil Barendrecht lezen?' Want één van de weinige voorwaarden aan het onderwerp dat ik in mijn stukjes bespreek, is dat het moet gaan over Barendrecht.
Verder was mijn taak om de krant aantrekkelijker te maken voor jongeren, dus voor hen moet ik ook elke keer het stukje aantrekkelijk maken. Wil de Barendrechtse jeugd lezen over een veiling voor het goede doel georganiseerd door jongeren? Willen de adolescenten lezen over de jongerenvereniging die wordt opgezet?
Mijn vrienden zagen de vragen over de onderwerpen om de twee weken alweer aankomen. Andere jongeren waren mijn meeste gebruikte informatiebron voor wat voor interessante gebeurtenissen er stonden te gebeurden in ons mooie dorpje en wat zij leuk zouden vinden om te lezen.

Natuurlijk las ik ook altijd de krant van de week ervoor en hield ik zowel Facebooksites die over Barendrecht gaan als de posters op publieke plaatsen in de gaten. Als het stukje ging over een evenement of een interview, ging ik langs met een kladblokje. En als ik van een aantal jongeren hun mening nodig had, belde ik een paar klasgenootjes op.

Jammer om te stoppen
Het aan elkaar schrijven van de informatie die ik kan had opgedaan, lukte altijd vrij aardig met harde muziek op en met iets te vaak een afdwaling naar het internet. Schrijven is iets dat ik leuk vind en iets is wat ik graag doe. Om die reden vind ik het ook enorm jammer dat ik mijn baantje als schrijver van stukjes voor De Schakel moet neerleggen omdat ik ga verhuizen naar Rotterdam.

Enorm bedankt
Van veel vrienden heb ik de vraag gekregen of ik niet vanuit Rotterdam zou kunnen blijven schrijven, maar omdat ik nog maar twee dagen per week in Barendrecht ben, heb ik ervoor gekozen om de pen door te geven. Ik wil de mensen die mij aanspraken op straat, de schrijvers van de fanmail en al mijn lezers enorm bedanken voor het enorm leuke halfjaar waarin ik schreef voor De Schakel. Ik wens mijn opvolger veel succes met het schrijven voor de krant!