Column Florian: Wie heeft nu de schuld gedaan?

Je kent het wel. Van die mensen die op hun tafel liggen. De een houdt het hoofd nog net overeind, de ander heeft de strijd al opgegeven. Er zijn echter ook mensen die het tegenovergestelde doen. Die schuiven zover onderuit dat ze nog net niet van hun stoel af vallen. Weer anderen zijn nog enigszins wakker en zitten achter in de klas te praten of te klieren. Kortom een zeer 'gemotiveerd' groepje met leerlingen. Je zal maar leraar van zo'n klas zijn en al jaren iedere keer tegen een duffe klas aankijken. Maar ook ik betrap me erop dat ik tot de leerling behoor, die zijn lange stelten zo ver mogelijk onder de tafel schuift en de armen over elkaar slaat. Dat staat best wel een beetje ongeïnteresseerd, denk ik.

Door Florian Pronk

Maar is het dan de schuld van de leraar die voor de klas staat of is het de samenloop van omstandigheden? Laten we even uitgaan van het laatste. Als we dan een kijkje in het leven van zo'n zogenaamd 'verveelde' leerling nemen, zien we inderdaad dat er verschillende oorzaken voor die desinteresse zijn. Dat vierkante schermpje van (meestal) zes bij twaalf centimeter of die grotere van vijfendertig bij twintig centimeter slokken zoveel energie op. Niet alleen qua stroom, maar ook de slaapuurtjes moeten het vaak ontberen. Want ja, de app-verhalen die 's avonds op gang komen zijn toch wel het leukst. En eigenlijk zijn films en games toch ook wel heel verslavend en doen al gauw inbreuk op je nachtrust. Kortom, ik snap wel waarom leerlingen op hun tafel liggen. En als een leraar dan een iets minder interessant onderwerp aansnijdt, is het inderdaad moeilijk om je ogen open te houden. De mensen die iets fitter willen blijven gaan dan tijdens het verhaal van de leraar een ander verhaal verzinnen of gaan met flesjes water lopen klieren. Uiteindelijk blijft water ook leuk om mee te spelen. Dat zie ik als mijn broertje van vier achter in de tuin ermee bezig is. Alleen is het nu de bedoeling om je kleuterjaren achter in de klas op te halen?

Tuurlijk weet ik ook dat het verhaal van de leraar niet altijd boeiend is. Eigenlijk zouden leraren daar ook iets aan moeten doen. Door onze houding in de lessen laten we ten slotte toch duidelijk zien dat het niet interessant is wat ze vertellen. Leraren zouden het als een uitdaging moeten gaan zien om ons eens te prikkelen met een ontzettend boeiende les. Laat die hersens maar eens kraken! Uiteindelijk zitten we op school om iets te leren en niet om duffe verhalen aan te horen.

Mijn kleine broertje zegt dan altijd: 'Wie heeft nu de schuld gedaan?'. En natuurlijk wijzen we dan altijd naar de andere kant.