Afbeelding

KrantDessert 13-10-16 Rob woonde ruim dertien maanden in Utopia

Algemeen

'Je vergeet de camera's nooit helemaal'

Rob Dietvorst (36) woonde ruim dertien maanden in Utopia

Door Astrid Potuijt

Waarom zou je je leven tijdelijk 'on hold' zetten om vervolgens ruim een jaar in het bekende televisieprogramma Utopia te verblijven? Alles wat je doet en zegt wordt vastgelegd op camera. Wat is het nut daarvan?

,,Ik had nog nooit zoiets gedaan", is het simpele antwoord van Rob. ,,Ik heb veel gereisd, veel het avontuur opgezocht en Utopia kwam precies op het juiste moment op mijn pad."

Ik ontmoet de Rotterdammer op de Kop van Zuid, waar hij meteen gezellig begint te kletsen.

Waarom koos je voor Utopia?

,,Ik had geen werk en meldde me voor de grap aan voor het televisieprogramma Utopia. Ondertussen had ik een sollicitatiegesprek bij een bedrijf en werd aangenomen. Ik was de aanmelding voor Utopia al bijna vergeten. Maar op de dag dat ik de baan kreeg, werd ik ook door Talpa benaderd. Het was nu of nooit, dus ik besloot deze kans te nemen. Mijn grootste vraag was: Kan je een vrije geest, zoals ik ben, opsluiten?"

,,Ik had acht dagen de tijd om zijn spullen te pakken. Ik zat die week ervoor vol adrenaline. Ik had geen idee wat me te wachten stond. En dan loop je daar dat terrein op, niemand weet dat er een nieuwe bewoner komt, iedereen is nieuwsgierig naar je. Ik was erg zenuwachtig."

Maar alles went, dus ook het leven van een Utopiaan?
,,Ja, het went snel. Er zijn natuurlijk wel regels. De computers en telefoon zijn puur voor zakelijk gebruik. Social media en dergelijk zijn geblokkeerd. Zonder telefoon leven vond ik heerlijk. Het heeft zes weken geduurd na mijn thuiskomst voor ik weer een telefoon had. Maar nu ben ik weer met van alles op mijn telefoon bezig.''

,,Iedere dag moesten we vier keer de batterijen van de zender wisselen. Als je ging slapen legde je de zender naast je neer en zodra je wakker werd was het eerste wat je moest doen, de zender weer opspelden.

Maar al die camera's. Vergeet je echt dat die er hangen?

,,Nee, ergens in je achterhoofd weet je het wel en je hoort ze ook duidelijk inzoomen en draaien. Maar het besef verdwijnt wel naar de achtergrond. Dat is maar goed ook, want anders zou je niet jezelf kunnen zijn. Ik had er geen moeite mee. Hoewel ik het wel vervelend vond als er bijvoorbeeld een echte filmploeg binnenkwam, zoals toen met Carlo Boszhard. Ja, dat klinkt raar. Maar dat is toch heel wat anders. Dan voel ik me wel ongemakkelijk. En zoals met die keer dat ik met Stephanie in bed belandde, tja, dan is het meer vervelend dat vijf bewoners er niet van konden slapen en de hele loods er al over praat voordat je 's ochtends je bed uitkomt, dan dat het op de televisie wordt uitgezonden. Of als ik eens aan het zoenen was, dan hoorden we meteen de camera's inzoomen. Ja, dat is toch net even anders dan anders."

Hoe is het om met deze verschillende mensen samen te leven?

,,Ik heb overal lak aan. Ik kon me niet vinden in het dictatorschap en al die discussies over kopjes die opgeruimd moesten worden. Echt, vermoeiend. Dan liep ik weer weg uit het centraal. Er hing ook vaak veel spanning in de loods door de ruzies, maar dat ontliep ik ook door veel buiten te zijn of ik bekeek het van een afstandje. 'Even Utopia kijken", zeiden we dan gekscherend. Cees was in het begin een moeilijke man om mee samen te leven, maar ook dat went. Wel heb je binnen Utopia echt maatjes nodig. Die vond ik in Victoria en Benjamin. Zonder maatjes is het een stuk zwaarder.

Eigenlijk zijn er drie fases tijdens het verblijf in Utopia. Eerst kom je binnen en ga je hard werken. Naderhand wordt dat wat minder, heb je je draai gevonden en woon je daar en is dat je leven. Daarna komt de fase dat je gaat nadenken over weer thuis zijn. Tijdens die laatste fase merkte ik ook dat het me allemaal minder kon schelen. Ik was bezig met mijn toekomst."

Je werd er na ruim dertien maanden met dertig stemmen uitgestemd. Vond je dat jammer?

,,Nee, helemaal niet. Ik wist dat ik veel stemmen zou krijgen omdat ik in de nieuwe inwoners niet echt meer had geïnvesteerd. Als ik er niet uitgestemd was, was ik zelf met vijftien maanden weggegaan. Nu zou ik ook niet meer terug willen."

En nu? Wat zijn je plannen in de buitenwereld?

,,Ik ben nu bezig om mijn eigen massage-bedrijf op te zetten en ik wil mijn horecadiploma's gaan halen. Voor een baas werken wil ik niet meer. Ik ben in mijn leven 32 keer verhuisd, heb veel van de wereld gezien. Ik zal ongetwijfeld nog eens verhuizen, maar voorlopig zit ik goed in Rotterdam en heb ik veel zin om te starten met mijn eigen onderneming."

Ik neem afscheid van Rob en krijg spontaan drie zoenen en uiteraard maken we nog even een selfie. Hij is precies zoals hij op televisie over kwam. Een no-nonsens-vent en vooral harstikke aardig en toegankelijk.

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Advertenties uit de krant