Afbeelding

KrantDessert 17-11-16 Column Astrid: Lijnen

Column

Nooit eerder maakte ik me druk om mijn gewicht. Al jaren weeg ik hetzelfde. Een luxe, besef ik nu. Ruim drie jaar geleden stond ik voor het laatst op een weegschaal. Ik ging verhuizen en vond het niet nodig om die weegschaal mee te nemen. We gebruikten hem toch nooit.

Laatst tijdens een sportrondje bij Aad van Loon, wilde dochter zichzelf even wegen. Dus stapte ik ook nietsvermoedend op de weegschaal. Daarna raakte ik in een lichte depressie. Hoe was het mogelijk dat ik acht kilo zwaarder was dan drie jaar geleden? Hoewel, die ene broek zat niet meer zo lekker en laatst kocht ik een rokje in een grotere maat. Waarom waren er geen alarmbellen afgegaan? Ik wist één ding zeker: Er moest wat gebeuren. Als ik er niets aan zou doen, hoe erg zal het dan over drie jaar zijn? Is het dan zestien kilo? Hoe moeilijk kon het zijn om minimaal vijf kilo kwijt te raken?

Bijna enthousiast ging ik aan de slag. Ik installeerde een app om calorieën te tellen. Ik deed 'verstandige' boodschappen, plande extra hardlooprondjes en plakte een A4-tje op de koelkast waar groot 'Buikspieroefeningen' op stond. Goh, ik mocht nog best veel eten. Als ik afzag van tussendoortjes, liters cola en emmers ijs, was het nog best gemakkelijk. De eerste twee dagen ging het van een leien dakje. Ik at mijn drie maaltijden per dag, deed mijn buikspieroefeningen en sloeg alle tussendoortjes over. Als ik zo door zou gaan zou ik over tien weken weer op mijn 'oude' gewicht zijn. Waarom was er altijd zo veel te doen over lijnen? Makkie toch?

Maar op dag drie en vier had ik honger. Niet zo'n klein beetje, maar echt reuzehonger. Ik liep van koelkast, naar keukenkast om vervolgens toch niets te pakken. Ik werd er zo onrustig van. Normaal at ik toch ook niet de hele dag door? Waarom dacht ik dan nu alleen maar aan eten? Terwijl ik op worteltjes knaagde, rommelde mijn buik. Mijn collega (tevens onze persoonlijke voedingsdeskundige) vond dat ik volgens de app te veel calorieën mocht hebben. Hij pakte zijn rekenmachine erbij en adviseerde het met minder te doen. Nog minder? Mijn andere collega installeerde ook de app. Toen ik zag wat zij op een dag at, zag ik dat ik nog een lange weg te gaan had. ,,Heb je geen honger?", vroeg ik verbaasd bij het zien van slechts een grapefruit en een gekookt ei tot aan 14 uur in de middag. ,,Ja, maar honger hoort erbij", zei ze simpel.

Ik neem al mijn woorden terug. Lijnen is vreselijk. Ik droom zelfs over stroopwafels en repen chocolade en ik reken alles om in calorieën, wat eten sowieso een stuk minder gezellig maakt. Gelukkig kon ik na vier weken al constateren dat ik drie kilo lichter was. Nog slechts twee kilo te gaan. Het eerste wat ik dan ga doen is die app in de prullenbak gooien en als iemand het misschien opvalt zeggen: Lijnen? Makkie toch!

Astrid Potuijt (42) is redacteur bij BAR Uitgeverij

Advertenties uit de krant