Afbeelding
FOTO

Groos op de toneelvereniging

Algemeen

Recensie.

Door Arco van der Lee

Toneelvereniging Barendrecht bestaat dertig jaar. Dat had gevierd kunnen worden met een hapje en een drankje. In plaats daarvan heeft de vereniging zich in een avontuur gestort: een toneelstuk met liedjes.

Gekozen werd voor de musical Groos, vol Rotterdamse liedjes. Dat zou zo veel belangstelling trekken, dat de vereniging deze keer niet één, maar twee avonden in de grote zaal van Het Kruispunt werd geprogrammeerd. Vrijdag en zaterdag moest blijken of het was gelukt om van de toneelvereniging voor één keer een musicalgezelschap te maken. Ja dus.
 

Verhaal

'Groos', geschreven door Cor 't Hart, is een ijzersterk verhaal over Rotterdam voor en na de oorlog. In het begin van het stuk verbazen de Rotterdammers zich over de nieuwkomers in de stad. ,,Ze komen zelfs uit het Westland!" Aan het slot is er de eerste Turk die op de werf werkt. Tot verbijstering van de Rotterdammers bestelt hij in een café een kop thee.

Ook wordt verteld over jongens die op hun twaalfde moesten gaan werken. Dat is gelijk een mooie aanleiding om 'Ketelbinkie' in te zetten.
 

Zang

In Groos komen ze allemaal voorbij, de bekende Rotterdamse liedjes. Van 'Ben je in Rotterdam geboren' tot 'Ali Cyaankali'. Het is knap hoe de leden van de toneelvereniging zich het zingen eigen hebben gemaakt. Als ze samen op het podium staan, is het misschien niet het beste zangkoor van Barendrecht, maar ze zingen vol zelfvertrouwen. En het publiek zingt gelijk mee. Veel bezoekers hebben het uitgedeelde tekstboekje helemaal niet nodig. Alle liedjes worden strak begeleid door een combo.

Een aantal acteurs verrast als ze solo moeten zingen. Zoals Petrus (Dick Korteland) en Jaap (Etienne de Graaff) in 'Langs de maas', Rosita (Jennifer Wijnaldum) in 'Weet je wat een Rotterdammer…' en Anna (Ditte Hogeweg) in 'Ali Cyaankali'. Dat biedt perspectief voor volgende voorstellingen.
 

Drama

Wie er niet bij was, zou kunnen denken dat 'Groos' een platte meezingavond was. Maar er zit meer drama in, dan in de gemiddelde klucht die de vereniging de afgelopen jaren speelde. Zo wil arbeiderszoon Jaap graag schoolmeester worden. Tot ontzetting van zijn vader. ,,Je gaat gewoon naar de werf. Anders rot je maar op!", is de boodschap. Diezelfde Jaap kampt later met een oorlogstrauma én maakt mee dat zijn vriendin emigreert naar Amerika. Geen lichte kost, maar wel typisch voor deze tijd. En overtuigend gespeeld.
 

Aankleding

De kleding, de kapsels en de rekwisieten dragen eraan bij dat op het podium het oude Rotterdam tot leven komt.  Het is zo perfect dat het gewoon opvalt dat tijdens de Mobilisatie Jaap een verkeerd (Brits) uniform aan heeft. Buurjongen Petrus is wel gekleed in het Nederlandse blauwgrijs. Verder is alles zoals het moet zijn, van kapsel tot kinderwagen.

Als de laatste tonen van 'Dit kan alleen in Rotterdam' wegsterven, gaat het publiek tevreden naar huis. Dit jaar waren dat geen 500 maar 1000 mensen. ,,Wat ben ik trots dat we dit met z'n allen voor elkaar hebben gekregen", schrijft regisseur Marian Boers in het programmaboekje. Dat vat het mooi samen, want Barendrecht mag best groos zijn op de toneelvereniging.

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Advertenties uit de krant