Marion Kozijn (65)

Waar kennen we jou van?

Ik ben al 33 jaar peuterleidster van de SKB (tegenwoordig Kibeo). In 1973 zijn wij in Barendrecht komen wonen. Ik speel ook al 28 jaar toneel bij toneelvereniging Barendrecht. Hiermee staan we twee keer per jaar in theater Het Kruispunt.

Kom je vaak mensen tegen die jou 'ergens' van kennen?

Ja, heel vaak. In het begin wilde Jilles, mijn man, nog weten tegen wie ik gedag zei, maar daar hield hij al snel mee op. Ik ken natuurlijk niet alleen de peuters met hun moeder of vader, maar ook de opa's, oma's en andere mensen die het kind regelmatig wegbrengen of ophalen.

Hoe is het om peuterleidster te zijn?

Ik vind het heerlijk. Kinderen zijn zo puur en eerlijk. De spontaniteit en de openheid. In maart 2017 ga ik met pensioen, maar ik wil er liever nog niet aan denken. Ik ga het werk enorm missen. Maar Jilles is ook al een tijdje met pensioen, we hebben een huisje op Texel en het is tijd om samen veel leuke dingen te gaan doen. Op Texel is het leven heerlijk relaxt. Wandelen, fietsen, lekker eten. En ik zal zeker nog invallen op de peuterspeelzaal tijdens de drukke dagen zoals kerst, Sinterklaas, Vaderdag en Moederdag.

Hoe is jouw gezinssituatie?

Ik ben 44 jaar getrouwd met Jilles. Onze zoon Jelmer is 40 en onze dochter Annemijn is 36 jaar. Jelmer heeft dochter Renske en Annemijn is zwanger van ons tweede kleinkind.

Waar heb je voor het laatst heel hard om gelachen?

Ik was een weekend naar Den Haag met mijn vriendin Tineke. We konden op een gegeven moment ons hotel niet meer terugvinden. Er kwam een vrouw aanfietsen die we typisch Haags inschatte. Dus we vroegen aan haar de weg, bleek ze Duits te zijn. Ik pieste bijna in mijn broek van het lachen.

Wanneer was je het gelukkigst?

Ik ben eigenlijk altijd wel gelukkig. Ik ben een gelukkig mens.

Waar ben je verdrietig om geweest?

Deze periode is verdrietig. Mijn moeder ligt in het hospice en mijn vader van 92 heeft het er zwaar mee. Ik maak me zorgen om beiden.

Wie is je grote voorbeeld?

Mijn vader. Hij is een voorbeeld als het over liefde en zorgen voor gaat.

Welke toekomstdromen heb je nog?
Ik hoop nog lang samen met Jilles van de kinderen en kleinkinderen te kunnen genieten. En dat we gezond blijven.

Waar word je verlegen van?

Ik ben niet zo snel verlegen. Wel kan ik me een beetje verlegen voelen ik getuige ben van intimiteit tussen twee mensen. Dan vind ik dat ik daar niet bij hoor te zijn.

Welk talent zou je willen hebben?

Een tekentalent. Ik ben nooit verder gekomen dan tekeningen op een Dick Bruna manier.

Wie zou je voor een dag willen zijn?

Dan zou ik wel een dagje willen ruilen met een kok in een sterrenrestaurant. Ik houd enorm van koken. En Jilles en ik gaan zeker zo'n drie keer per jaar naar een sterrenrestaurant.
Daar kunnen we erg van genieten.
Lekker eten doen we beiden graag. Ik kook in het weekend ook altijd uitgebreid. Jilles zoekt dan de wijn erbij uit.

Hoe sta je 's morgens op?

Vrolijk. Ik heb altijd wel zin in de dag.
Wat zijn je angsten?

Ik ben geen held. Ik kan bang zijn dat er wat met de kinderen of kleinkinderen gebeurt. Ik durf ook geen auto te rijden. Stom natuurlijk, want bijna iedereen rijdt auto, maar ik neem liever de fiets.

Wat vind je stom?

Roken. Dat vind ik echt smerig. En moeders die achter de kinderwagen lopen te roken.

Waar kijk je naar op televisie?

Zweedse thrillers en Toren C.

Wat staat er in het laatste WhatsAppje dat je hebt gekregen?

Ik heb geen smartphone, maar in het sms-je dat ik gisteren kreeg stond 'Ha ma, ik had je gebeld, maar je hoeft me niet terug te bellen hoor.' Deze sms was van Annemijn. Ze belde voor een praatje en om te vragen hoe het met opa was.

Wat is je favoriete quote?

Zeilen op de wind van vandaag.

Ook iemand voor deze rubriek opgeven? Mail dan naar astrid@baruitgeverij.nl