Column Florian: Democratie of ochlocratie?

Deze week is voor mij een week vol met toetsen. Op school wordt er van je verwacht, dat je je opgedane kennis kan reproduceren op papier. Tijdens het leren, kwam ik langs een onderwerp wat ik graag met u wil delen.

Zoals de titel al doet vermoeden, gaat deze column over de regeringsvorm zoals we deze vandaag de dag in Nederland kennen. We leven, gelukkig, in een democratie. Je zou kunnen zeggen dat we kunnen doen en laten wat we willen en er wordt ingegrepen zodra we te ver gaan. Vrijheid van meningsuiting en vrijheid van pers zijn twee voorbeelden van vrijheden die we hebben. Het is een voorrecht dat ik deze column mag schrijven en u erover mag zeggen wat u wilt.

Gedeelde normen en waarden zijn een belangrijk kenmerk van de democratie. Zij maken uit wat goed en fout is en leggen dus een grens wat je wel of niet hoort te doen. Vrijheden, normen en waarden en democratie zijn voorrechten die we in Nederland nog hebben.

Maar nu even een vraag aan u: houden we dit nog lang? Want met mijn lesboek in de hand, lees ik een interessant iets. Elke regeringsvorm heeft ook zijn extreme vorm. Een koning kan een tiran worden, een groepje geleerde mannen kan een olicharchie worden en een democratie kan in een ochlocratie veranderen. Allemaal moeilijke termen, eens bedacht door een Griekse historicus Polybios.

Wat het eigenlijk wil zeggen is dat een democratie uiteindelijk kan ontaarden in een regeringsvorm waar de massa(=ochlos) het land regeert.

Nu weet u waarschijnlijk nog steeds niet waar ik met mijn verhaal naar toe wil.

Maar als u verder leest zal het u duidelijk worden.

Een ochlocratie heeft namelijk een paar kenmerken die ik even zou willen noemen. In een ochlocratie bijvoorbeeld is er geen respect meer voor ouderen, het taalgebruik verruwd, er wordt gebroken met tradities en de grenzen van de normen en waarden vervagen of verdwijnen.

Maar ik heb dit zo uit een lesje geleerd. Kunnen we dit dan misschien terugzien in de wereld van vandaag? Als ik zo deze kenmerken zie, dan denk ik aan de verkiezingsstrijd van Amerika. Trump heeft ontzettend ruw campagne gevoerd en lijkt niet te weten waar normen of waarden te vinden zijn. Maar dat is buiten ons land. In Nederland hebben we dit jaar ook de verkiezingen. Politici zijn druk aan het campagne voeren, maar weten eigenlijk niet goed, hoe ze dat moeten aanpakken om de meeste kiezers voor zich te winnen. Want gaan we zeggen wat het land wil horen of blijven we nadenken? En houden we alle normen en waarden in stand of is het de norm om alles te roepen en te schreeuwen wat in ons opkomt?

Dus aan u de vraag: Leven we in een democratie of in een ochlocratie?