KrantDessert 23 maart 2017: Column Astrid: Mijn puber

Ze zit, nee hangt op de bank, het liefste met een fleecekleedje over zich heen. Chromebook op schoot, Netflix aan en in haar hand haar telefoon. Ze kijkt van het scherm naar haar telefoon, waar om de paar seconden berichtjes op binnenkomen. 's Avonds vertrekt ze naar boven, waar ze dezelfde houding aanneemt, maar dan hangend op haar bed. En als ze maar even haar telefoon niet in de buurt heeft, volgt er een lichte paniekreactie. Meestal ligt het ding dan vijf centimeter verderop. Ze appt met weet ik veel wie, blijft op de hoogte van iedereen via social media en iedere keer als ik er niet op bedacht ben, maakt ze een foto van me met een speciaal filter, waar ik natuurlijk belachelijk opsta. Of erger, ze neemt mijn stem op, om die vervolgens vervormd af te spelen. Hobby's? Die heeft ze niet zo. Ja, shoppen. Dat vindt ze leuk. Het liefst ieder weekend. Uren kan ze rondlopen in winkels als Douglas, Lush of The Bodyshop. Haar kleedgeld vindt dan ook vaak een andere bestemming en inmiddels kan ze een eigen winkeltje beginnen met al die flesjes, tubes, lipsticks en highlighters.

Ze durft als zij boven is en ik beneden, mij in een berichtje te vragen of ik thee boven kom brengen, vergeet haar kleding in de was te gooien waardoor we iedere week hetzelfde gesprek voeren over die broek die volgens haar nog niet gewassen is en ze echt de volgende dag aan moet. En haar huiswerk? Dat is meestal last-minute werk, waardoor ik bijvoorbeeld op stel en sprong een cartridge moet gaan kopen omdat mevrouw haar boekverslag moet printen en dat niet eerder heeft bedacht.

Ze is een echte puber, die veertienjarige dochter van mij. En dan is ze pas veertien hè! Wat gaat er allemaal nog komen?

Gelukkig hield ik altijd al een dagboek bij en kan ik dus precies teruglezen hoe ik zelf was op haar leeftijd. Wij hadden dan geen internet, telefoons en Netflix, maar ergens verschilt ze helemaal niet zoveel met mij. Ik ging altijd naar buiten om al mijn 'vrienden' te kunnen spreken. Zij hoeft nu geen kou te lijden en ik weet altijd waar ze uithangt. Ik hing op mijn bed met mijn vriendin en we hadden het over al diezelfde dingen als waar mijn dochter het over heeft. Huiswerk, leerkrachten, stomme kinderen. Ik had ook geen hobby's, behalve dan dat ik iedere dag in mijn dagboek schreef. Ik maakte me net als zij pas druk om de was als deze niet gedaan werd. En shoppen? Ja, dat vind ik na al die jaren nog steeds leuk.

Toch zeur ik wat af. 'Kom van die bank af.' 'Doe eens wat met je leven.' 'Ga een hobby zoeken.' Maar dochterlief trekt zich er weinig van aan. En dat is natuurlijk maar goed ook. Ik ben een moeder, dus ik hoor zo nu en dan te zeuren tegen mijn puber. Zij is de puber die zich onverschillig hoort op te stellen. Ondertussen hebben we samen ook de grootste lol, zijn we nooit echt heel boos op elkaar en ben ik super blij dat zij zo'n heel normale puber is waar later vast grootste dingen uit zullen komen.