Column Jamie: Lezen of kijken?

Nog net geen maand geleden had ik mijn diploma-uitreiking waarbij iedereen een verhaaltje over zichzelf kreeg te horen. Zo zei een docent Engels tegen een meisje dat zij behoorde tot een uitstervend ras; namelijk omdat ze nog vrijwillig boeken las voor school. Hij had best wel gelijk.

Ik ben echt wel een lezer, vooral tot een paar jaar geleden. Toch moet ik eerlijk toegeven dat de zin om een boek - of tegenwoordig ook de e-reader - erbij te pakken de afgelopen jaren flink bij mij is afgenomen. School is daar zeker een reden van. Je moet namelijk verplicht voor Nederlands en Engels boeken lezen. Bij Engels vind ik het niet zo erg, aangezien je meestal zelf je boeken wel mag uitkiezen. Bij Nederlands is het echter een ander verhaal. Je hebt één lijst boeken waar je uit mag kiezen waarvan zeker 85 procent niet leuk of moeilijk is. Mijn zin om te lezen is dan ineens weg, gek hè?

Een andere reden waarom ik weinig lees is Netflix. Ik heb het al eerder gehad over mijn Netflix-verslaving en na drie maanden is die er nog steeds, overigens met minder stress (ik heb flink doorgekeken deze vakantie). Ik zit tegenwoordig veel liever hele dagen op de bank een serie te kijken, tot groot ongenoegen van mijn ouders. Die hebben zoiets van 'ga eens lekker naar buiten' of 'spreek eens wat af met iemand'. Ik mag ook na het eten 's avonds geen 'serietje' meer kijken, omdat mijn ouders er dan ook bij zitten. Ze zien liever niet dat iemand een mes door een zombie's oog boort. 'Wat kijk jij toch gezellige series' krijg ik dan weer te horen.

Ik moet mezelf de laatste tijd bijna gaan dwingen om weer eens wat te lezen. Als ik er echt voor ga zitten kan ik zo honderdvijftig bladzijdes op een dag lezen, maar ja dan moet je dat wel doen. Ik vrees dat 'The Walking Dead' het toch gaan winnen van Gone. Wat heb je sneller weg; twaalf afleveringen van driekwartier of zes boeken van vijfhonderd pagina's over verdwijningen van iedereen boven de vijftien jaar?

Jamie