Column Jamie: Da's pech, stem weg

Ik hoor steeds vaker van mensen dat ze vinden dat mijn generatie niet de goede kant op gaat. 'Jullie zitten alleen maar op jullie telefoons, jullie praten helemaal niet meer met elkaar'. 'Straks weten jullie niet eens meer hoe je moet praten'. Ik vind dat soort opmerkingen alleen maar onzin. Ik ga journalistiek studeren en geloof me als journalist praat je genoeg, misschien soms wel te veel.

Ik ben eindelijk begonnen met mijn nieuwe opleiding en we werden gelijk goed getest. Afgelopen maandag kregen we een opdracht waarin je met z'n tweeën naar een wijk in Tilburg, mijn studeerstad, moest gaan om wat nieuws/verhalen van de mensen te verzamelen. We hebben toch nog aardig wat mensen gesproken en zijn met best veel verschillende verhalen teruggekeerd naar school.

Er was alleen één probleem. De week ervoor heb ik een fantastisch introkamp mee gemaakt. Helaas was ik na dit kamp ziek geworden. Ik had last van mijn keel en was vermoeid, je kent het wel. Een dag vol interviews na een introkamp is blijkbaar geen goede combinatie voor iemand die een beetje ziek is. Ik kon hierdoor namelijk tot vrijdagmiddag met niemand praten!

Heb je enig idee hoe het moeilijk het is om bijna een hele week niet te kunnen praten? Het is vooral moeilijk als je nieuwe mensen gaat leren kennen, wat dus afgelopen week bij mij het geval was. Het is best lastig om contact met iemand te zoeken als je geen woord uit kunt brengen. 'Hey wie ben jij? O, je kunt niet praten?' (Weg contact).  Tuurlijk kun je wel de hele dag met een notitieblokje of je telefoon gaan lopen, maar heel praktisch is het niet. Je typt/schrijft natuurlijk niet zo snel als dat je praat. Even tussendoor wat 'zeggen' is dan echt een drama.

Om even terug te komen op het begin; wij, mijn generatie dus, zullen nooit maar dan ook nooit vergeten hoe we moeten praten. We zullen namelijk altijd blijven praten, alleen verloopt de algehele communicatie tussen jongeren onderling anders dan vroeger. Ik zal in ieder geval mijn mond nog vaak genoeg open doen! 

Jamie