Afbeelding

Column Astrid: Puberdingen

Algemeen

Vroeger toen ik 'puber' was nam ik me voor om later, als ik zelf kinderen zou hebben, altijd te begrijpen waar ze mee bezig waren, de modetrends te blijven volgen en zeker de juiste woorden te gebruiken. Ik kon niet begrijpen waarom mijn moeder boos werd dat ik gaten had geknipt in mijn nieuwe jeans of die zelfgebreide trui door oma, niet wilde dragen. Als ze het woord 'gaaf' of 'onwijs' gebruikte, lachte mijn zus en ik haar stiekem uit. Ik zou mijn kinderen later veel beter begrijpen!

'Dat is echt skeer', zegt jongste dochter de laatste tijd te pas en te onpas. Hoewel ik niet zo goed begrijp wanneer het wel klopt en wanneer niet. Het betekent iets als 'armoedig' of 'blut' zijn. Ze lachte me vierkant uit toen ik vroeg wat ze er toch mee bedoelde en vooral toen ik zei dat ze 'normaal' Nederlands moest praten.
Ik durfde dan ook bijna niet te vragen wat 'fixen' dan precies betekende. Wist ik dat niet? Uit haar lange uitleg concludeerde ik 'flirten', maar nog steeds weet ik dat niet zeker. En dan hebben we nog 'on fleek' (je ziet er goed uit) en dan vooral het haar en de wenkies (wenkbrauwen).
Als ik soms naar de meiden zit te luisteren, kan ik echt verbaasd zijn waar ze het over hebben. Ze 'snappen' erop los, typen zo snel op die kleine toetsenbordjes van hun smartphones en vooral jongste kind is hele dagen aan het videobellen of ze is 'live' via Instagram. Loop ik weer nietsvermoedend haar kamer binnen met de was, kunnen haar vriendinnen meekijken. Of zijn ze getuige van mijn gezeur over dat ze echt haar kamer op moet ruimen. Een tijdlang werden alle mogelijk challenges nagedaan die ze op YouTube zagen en tegenwoordig maken ze 'slijm', van lenzenvloeistof, lijm en scheerschuim.
Maar ik wil en zal bijblijven en begrijpen wat er voor hen belangrijk is, dus toon ik interesse in het 'slijm', maar weiger het aan te raken, probeer 'skeer' er ook eens in te gooien (uiteraard op het verkeerde moment) en stel belangstellende vragen over al die apps die ze gebruiken en video's die ze bekijken.
Gelukkig is er een ding wel heel anders dan vroeger. De modetrends begrijp ik helemaal. Minimaal twee keer per week vind ik een rokje, jurk of trui in hun kamer terug of komen ze 's ochtends beneden in mijn outfit. Ze rommelen wat af in mijn kledingkast. Dat deed ik vroeger dus echt niet in mijn moeders kledingkast. Hoewel ik het hoogst irritant vind dat ik iedere keer mijn kleding kwijt ben, is het natuurlijk wel leuk dat mijn kledingstijl wordt gewaardeerd door de meiden. In mijn kleding zien ze er niet 'skeer uit' maar 'on fleek'. Nu alleen nog even die wenkies fixen. Of zeg ik het nu fout?

Advertenties uit de krant