Column Florian: De proef op de som

Bam… daar sta ik dan. Op het randje. Om me heen wordt druk heen en weer gelopen en gepraat en hier en daar wordt zelfs gelachen. Nadat er om stilte is gevraagd, hoor je alleen nog maar het geritsel van papier en het puffen van studentjes in spe. En dan is het wachten totdat ik nodig ben. En als ik dan uiteindelijk word ingezet, dan zie ik de opluchting op het gezicht.

Voor het geval je denkt, dat ik een soort reservespeler aan het beschrijven ben; ik zie het voor me dat mijn waterflesje op deze manier mijn examens gaat ervaren. Staand op de hoek van mijn tafel, kijkend naar hoe ik probeer het juiste antwoord uit mijn pen te peuteren. Tsja… examens. Iedereen moe(s)t er een keer aan geloven.

Zeker met het lekkere weer van de afgelopen weken, was de voorbereiding voor mij niet optimaal. Er is echt een portie motivatie nodig om de 49 kenmerkende aspecten van geschiedenis uit je hoofd te leren. Nooit geweten dat je over 49 zinnetjes zo lang kan doen om ze in je langetermijngeheugen te krijgen. En als het dan uiteindelijk is gelukt en je je moment van euforie hebt gevierd, dan besef je weer dat dat nog niet eens een fractie is van wat je nog meer moet leren.

Ook ontzettend frustrerend om te zien hoe creatief je zelf ineens bent om smoesjes voor jezelf te verzinnen om maar niet te hoeven leren.

Even een aantal tips die ik zelf hoorde voor degenen die hetzelfde lot te wachten staan: je mag best eens een nachtje doorhalen (uitrusten doe je maar op examenreis), neem voldoende krachtvoer mee naar de examenzaal (geen zakken chips enzovoorts, want dat kraakt teveel) en denk vooral aan extra batterijen (je weet nooit of je elektrische puntenslijper of rekenmachine leeg raakt…).

Waar ik stiekem wel van droom is dat een van mijn columns vrijdag op het eindexamen Nederlands terugkomt… ik zou niet de eerste zijn die het overkomt.

Voor nu: iedereen ontzettend veel succes toegewenst met de examens!