Column Jamie: 30 jaar Dutch Dance

Veel mensen weten dat ik onwijs veel dancemuziek luister. Martin Garrix, Armin van Buuren, Hardwell; noem het maar op. Op mijn stageplek bij AD Rotterdams Dagblad is dat blijkbaar ook opgevallen, want ineens kwam een collega met iets leuks. ,,Je moet de documentaire 30 jaar Dutch Dance eens kijken. Dat ga jij leuk vinden. Ja, het begint echt in Amerika, waar de house ontstond. Daarna ga je naar het wat hardere en daarna gaat het over de muziek van nu. Dat is met Armin van Buuren en Hardwell, dat zijn jouw helden." Dat klopt, dat zijn ze zeker.

Ik vond het ontzettend lief dat hij met dit idee kwam. Overigens ben ik niet zo heel erg van de documentaires. Je moet er altijd voor gaan zitten en dat hoeft van mij niet zo. Ik ben ook altijd zo bang dat het saai en langdradig is. De meeste docu's keek ik ook niet vrijwillig, ze waren eigenlijk altijd voor school. Meestal dus een onderwerp dat mij niet zo aanspreekt haha. Deze documentaire is een serie van drie afleveringen van 45 minuten. Dat is zo'n beetje de gemiddelde lengte van een Netflix-serie aflevering, dus dat helpt gelukkig wel.

Afgelopen week heb ik mij dus aan een aflevering gewaagd en ik was meteen verliefd. De eerste aflevering gaat vooral over het ontstaan van house in het begin van de jaren tachtig en de verspreiding ervan over de hele wereld. Veel mensen in Nederland vonden het eerst helemaal niks, maar niet veel later was het land 'besmet met het housevirus' met allerlei clubs en illegale raves tot gevolg.

Ik was best verbaasd dat ik een aantal oudere dj's kende, zoals dj Dimitri en dj Jean. Je moet mij niet vragen vijf hits van ze te noemen, maar de namen kwamen mij wel bekend voor.

Het is ook totaal niet langdradig. Ik vond het na drie kwartier gewoon jammer dat de aflevering klaar was. Die had voor mij nog wel wat langer mogen duren. Ik kan echt niet wachten om de andere twee afleveringen te bekijken!

Jamie