Afbeelding

Laura van der Wende (63)

Algemeen

Waar kennen we jou van?

Ik woon 41 jaar in Barendrecht, waarvan 27 jaar in het oude gedeelte en de laatste veertien jaar in Carnisselande. Ik ben actief als vrijwilliger bij hospice De Reiziger en Buurtpreventie. Vroeger gaf ik turnles bij Kracht en Vlugheid. Ik sport nu drie keer per week bij Wellnesselande. Ook heb ik een stichting opgericht, www.sinchoualgahie.nl voor Gambia.

Vertel eens wat meer over je stichting.

Zes jaar geleden kwam ik voor het eerst onwetend in Gambia. Ik maakte daar kennis met Yayah. Hij nam ons mee naar zijn dorp en gezin en zo zijn we erin gerold. We ondersteunen veertig kinderen die daar naar school kunnen en een warme maaltijd krijgen. En we hebben een kippenfarm opgezet waarmee de inwoners van het dorp zelf geld kunnen verdienen aan de eieren en waarmee de school gefinancierd kan worden. Dit is op mijn pad gekomen en ik vind het fijn om mijn steentje bij te kunnen dragen. Er is zoveel ellende op de wereld. Het leukste is dat de zoon van Yayah vernoemd is naar mijn man Tom. Hij heet Tom Junior.

Wat voor werk deed je voordat je al dit vrijwilligerswerk deed?

Ik had een ICT-bedrijf samen met mijn zoon. Vijf jaar geleden stopte ik ermee omdat Tom ook stopte met werken. Ik heb het nu drukker dan toen.

Hoe is jouw gezinssituatie?

Tom en ik zijn 41 jaar samen. We hebben zes kinderen. Drie jongens en drie meiden. De oudste is 38 en de jongste 31 jaar. Ook hebben we alweer twaalf kleinkinderen.

Wat is je mooiste jeugdherinnering?

Ik ging met mijn schoolvriendin Tineke mee op zomervakantie naar Chaam. Zes weken verbleven we op de camping. Ik kom er nog steeds en ook mijn kinderen hebben mooie herinneringen aan deze plek.

Waar word je gelukkig van?

Als ik mensen zover kan brengen dat ze zichzelf verbeteren. Ik vind het fijn om er voor een ander te kunnen zijn.

Waar ben je verdrietig om geweest?

In juni waren we in Gambia. Een vrouw legde haar baby in mijn armen en vroeg of ik de baby mee wilde nemen. Zoveel armoede. Hoe verdrietig!

Van wie krijg je inspiratie?

Van God. Ik vind telkens weer pareltjes op mijn weg.

Welke toekomstdromen heb je nog?

Dat mijn kinderen en kleinkinderen gelukkig zijn. En dat we met de donaties voldoende kippen bij elkaar kunnen krijgen.

Hoe zouden je vrienden jou omschrijven?

Mensen kunnen heel ver bij mij gaan, totdat de rolluiken dichtgaan en dus mijn grens is bereikt. Ook zeggen ze denk ik dat ik een mensenmens ben en open sta voor iedereen. O ja, dat ik mij geen blad voor de mond neem. Daar irriteer ik anderen wel eens mee.

Hoe sta je 's morgens op?

Tussen vijf en zeven uur. Ik vind het heel fijn om een uurtje helemaal alleen te zijn. Wat ik dan doe is verschillend. Het is me-time zonder dat ik echt hoef na te denken.

Welke verleiding kan je niet weerstaan?

Vroeger chocolade, maar vanwege mijn gezondheid mag ik dat niet meer eten.

Wat zijn je angsten?

Zoals bij iedere ouder: dat er wat met mijn kinderen of kleinkinderen gebeurt.

Wat vind je stom?

Dat mensen hun eigen leefomgeving verpesten door bijvoorbeeld afval of glas op straat te gooien, hondenpoep niet op te ruimen of op de stoep te parkeren waardoor een persoon in een rolstoel er niet door kan. Ook erger ik me aan de groenvoorziening in onze wijk. Het opschort rond de bomen wordt niet weggehaald, waardoor de bomen geen voeding meer krijgen en straks doodgaan. Terwijl ze hier toch regelmatig in de wijk aan het werk zijn.

Wat heb je geleerd van je moeder?

Liefde, zelfstandigheid en om mijn eigen identiteit niet kwijt te raken.

Wat zou je aan jezelf willen veranderen?

Ik zou wel wat minder strikt willen zijn. Ik trek me dingen aan waar ik niets aan kan veranderen. Als ik dat wat minder zou doen, zou het leven wat luchtiger zijn.

Wie heb je voor het laatst gebeld?

Mijn zwager had mij al drie keer gebeld. Ik belde hem terug. Hij wilde langskomen voor koffie.

Wat is je favoriete quote?

Jesus loves you.



 

Advertenties uit de krant