Nelleke van der Meer (56)

Waar kennen we jou van?

Op 29 april 1970 ben ik in Barendrecht komen wonen. Ik was toen zeven jaar. Die eerste nacht schrok mijn moeder zich kapot. Het was toen nog gewoon om tijdens Koninginnedag met brommers zonder uitlaat en rammelende blikken achter de fiets, rond te crossen. Mijn ouders vroegen zich echt af waar we terecht waren gekomen.
Ik heb als kind op de Groen van Prinsterer gezeten en later op Buitenoord. Ik ben actief als vrijwilliger bij de PKN-kerken. Zo heb ik 25 jaar de kindernevendienst gedaan, elf jaar de alternatieve diensten en tegenwoordig houd ik me bezig met de Top2000 dienst. Ook ben ik vrijwilliger bij Borgstede, de tbs-kliniek in Poortugaal en overblijfcoördinator bij de Groen van Prinsterer. Vroeger korfbalde ik bij Vitesse en ik heb meegespeeld in de musicals Mozes, Ruth en Jona van stichting Samenspel.

Heel veel vrijwilligerswerk.

Ik gedij goed als spin in het web. Op de een of andere manier kom ik altijd weer in het bestuur of in een commissie terecht. Maar ik vind dat ook leuk. Aan het overblijven op school besteed ik de meeste uren. Drie dagen in de week minimaal vier uur. Ik heb daar een mooi team van vaste overblijfmoeders om me heen. Ik ben dol op de kinderen en de contacten die ik daar heb.

Hoe is jouw gezinssituatie?

Ik ben 34 jaar getrouwd met Peter. We hebben twee lieve meiden. Josje is 29 jaar en Renée is 22 jaar. Ze wonen niet meer thuis.

Wat is je mooiste jeugdherinnering?

Toen we net in Barendrecht kwamen wonen, waren er bij mijn ouders best zorgen over die 'hoge' hypotheek. Mijn tweelingbroer en ik verwachtten geen verjaardagscadeau. Maar op de ochtend van onze verjaardag stonden er twee mooie, rode, nieuwe fietsen in de gang.

Waar word je gelukkig van?

Lieve, warme mensen om me heen maken mij gelukkig. Ook word ik gelukkig van lachen, tot je in je broek piest, met de meiden. Heerlijk als de tranen over je wangen lopen van het lachen.

Waar ben je verdrietig om geweest?

Recent hebben we mijn moeder moeten verhuizen naar een verpleeghuis. Ze is dement. Ik ben zes jaar lang een van haar mantelzorgers geweest. Hier ben ik ook heel dankbaar voor. Maar het blijft naar om haar zo te zien.

Welke toekomstdromen heb je nog?

Heel cliché, maar ik hoop in goede gezondheid te kunnen genieten van alles wat er nog op mijn pad komt.

Wat is je favoriete muziek?

Ik heb een diverse smaak. De radio staat thuis altijd aan, meestal op Radio 2. Ik houd van The Eagels, Coldplay en van Ierse muziek kan ik ook enorm genieten. Meezingen doe ik meestal niet, mits ik de tekst ken. Ik neurie vaak mee.

Hoe zouden je vrienden jou omschrijven?

Zorgzaam en een bruggenbouwer.

Hoe sta je 's morgens op?

Om zeven uur. Ik ontbijt standaard met een kop brandnetelthee en een boterham met hagelslag.

Welke verleiding kan je niet weerstaan?

Overal waar ik kom, wil ik oorbellen meenemen. Peter zegt dat ik er honderden heb, maar dat valt best mee hoor. Ik zoek ieder dag een paar uit dat bij mijn kleding past.

Wat zijn je angsten?

Om ziek te worden en dan vooral om het benauwd te krijgen. Van een verstopte neus word ik al naar.

Wat vind je stom?

Arrogantie. Mensen die zichzelf meer vinden dan een ander. Iedereen is een radartje in de machine en een directeur is echt niets meer dan de toiletjuffrouw.

Wat heb je geleerd van je moeder?

Mezelf te zijn en te blijven.

Wat zou je aan jezelf willen veranderen?

Ik zou wel een beter richtingsgevoel willen hebben en ook wat langer willen zijn. Ik ben 1,58 meter. Ik heb er geen last van hoor, maar 1,65 meter zou net wat beter zijn. En wat minder emotioneel. Door die emoties kan ik niet altijd zeggen, wat ik eigenlijk wil zeggen. Daar heb ik echt last van.

Wat is je favoriete quote?

Je leeft niet alleen voor jezelf.

Wil je nog iets toevoegen?

Ik vind deze rubriek erg leuk en ik voel me ook vereerd dat ik door jou gevraagd werd. Maar spannend vond ik het ook.