Afbeelding

KrantDessert 8 december 2016: Blind, Happy and Free

Algemeen

Marina (12) is blind: Ik vind mezelf niet zo bijzonder.

Door Astrid Potuijt

,,Jullie willen alles eerst zien en dan geloven jullie het pas, ik vertrouw op mijn gehoor." Aan het woord is Marina Katerina Kovac. Een spontaan, enthousiast en open meisje van net twaalf jaar. Ze doelt op bijvoorbeeld de sirenes van een politieauto. Wij kijken eerst waar het geluid vandaan komt, omdat onze ogen dominant zijn. Marina gebruikt enkel haar gehoor, registreert en onderneemt actie.

Marina is geboren met oogkanker. Op heel jonge leeftijd werden haar ogen verwijderd. ,,Ik weet niet hoe het is om te kunnen zien", vertelt ze. ,,Verder mankeer ik niets. Ik ben helemaal gezond. Ik mis alleen mijn ogen."

Ik kan het me bijna niet voorstellen dat Marina blind is. Terwijl we praten, kijkt ze me de hele tijd aan, ze loopt door het huis te rennen en op haar video's online zag ik dat ze een tosti kan maken en thee kan zetten. ,,Het zou toch raar zijn als ik met mijn rug naar je toe ga zitten", zegt ze nuchter. ,,Dat is ongezellig. Ik hoor ook als jij me aankijkt, of dat je naar mijn moeder kijkt." Haar lievelingskleur is blauw, hoewel ze geen idee heeft. ,,Ik weet niet waarom, maar het is zo", giechelt ze. ,,Net zoals ik roze niet zo mooi vindt."

Marina woont in Hendrik-Ido-Ambacht, zat tot aan de zomervakantie op de Schaepmanschool in Ridderkerk en sinds september zit ze op het DevelsteinCollege in Zwijndrecht. Normale scholen. ,,Ik heb boeken op de computer, ik kan met een aangepast toetsenbord braille lezen en verder kan ik vooral gewoon meedoen met mijn klasgenoten." Is er dan helemaal niets 'anders' aan het leven van een blind meisje? ,,Nou, ik kon niet meedoen aan het schoolkorfbaltoernooi, maar dat maakte eigenlijk niet zoveel uit. Ik was die dag toch jarig en kon eerder naar huis. Vroeger kon ik niet meedoen met balspelen op school, maar nu doe ik dat wel en van de week scoorde ik zelfs bij basketbal."

In januari besloot ze samen met haar moeder Joëy een YouTubekanaal te beginnen. ,,We wilden vragen beantwoorden via de video's", vertelt haar moeder. ,,We kregen vragen hoe Marina fietst, hoe ze naar school ging, enzovoort. We besloten dat via de video's te vertellen. In de zomer vorig jaar wilde Marina er graag een vlogkanaal van maken. Dus dat hebben we gedaan. Zij maakt de video's en ik bewerk ze en zet ze online."

Marian vlogt iedere dag. Ze vertelt over haar leven, haar grote liefde voor paarden, haar huisdieren – het is een beestenboel bij haar thuis – haar vriendinnen en zo nu en dan laat ze zien hoe ze bepaalde dingen doet en leert. Zoals de video over tosti's leren maken.
Haar vlog bleef niet onopgemerkt. Inmiddels heeft ze ruim 8.500 abonnees, worden haar video's goed bekeken en wordt ze regelmatig uitgenodigd door andere vloggers om samen een video te maken. ,,Ik wil er wel heel graag bekend mee worden", zegt Marina. ,,Maar ik heb er vooral veel plezier in en dat vind ik het belangrijkste."

Op iedere vraag die ik stel, heeft ze een antwoord. Ik ben onder de indruk en zeg haar dat ik haar bijzonder vind. Ze haalt haar schouders op.  ,,Ik vind mezelf niet bijzonder." Vervolgens maakt ze weer geintjes. Ze lacht wat af. We krijgen hele verhalen over haar avonturen op de manege, waar ze kan rijden door te luisteren. Ze kan de afstand tot aan de muur horen. Haar verkering met Shetlander Kai waar ze, volgens eigen zeggen, 85 keer vanaf is gevallen, de stok die ze kan gebruiken tijdens het lopen, maar die ze liever in een hoek gooit en haar vriendinnen op school die haar aan de hand nemen om naar het volgende klaslokaal te gaan.

Vervolgens laat ze zien hoe haar speciale toetsenbord werkt en poseert ze uitgebreid met de honden Luka en Max en met haar vriendin Puk, die de hele tijd gezellig naast haar zit.

Meer weten en zien van deze leuke meid? Ga naar www.blindhappyandfree.nl en bekijk haar video's.

Marina maakte ook een vlog over dit interview:

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Advertenties uit de krant