Column Astrid: Pubers, fietsers en een Clio

Ik mag de rubriek 'Waar ken ik jou van?' in Barendrecht en Ridderkerk verzorgen. Een leuk onderdeel van mijn werk. Ik ontmoet de meest uiteenlopende mensen, kom overal thuis en mag ongegeneerd alles vragen. Nou ja, bijna alles dan. Mijn favoriete vraag is: 'Wat vind je stom?'. Het is een luchtige vraag die alle kanten op kan gaan. Van zware oorlog- en milieuproblemen tot aan hondenpoep op de stoep. Met stip op nummer één staat het verkeer. Geen richting aangeven, hard door woonwijken heen scheuren, bestuurders die met een telefoon bezig zijn, fietsers die drie breed fietsen en totaal lak hebben aan het autoverkeer, fietsers zonder licht en bumperklevers. Ik kan me altijd goed vinden in deze antwoorden. Ook ik vind veel dingen in het verkeer stom. Maar het meest stomme vind ik fietsers die zich niet aan verkeersregels houden. Volgens mij beseffen de meeste hiervan totaal niet hoe kwetsbaar je bent.
Ik heb zelf natuurlijk twee pubers die vaak op de fiets zitten en ik mag altijd maar hopen dat ze zich een beetje aan de verkeersregels houden. ,,Doe je voorzichtig, goed opletten op de rotonde, je telefoon niet gebruiken als je fietst, geen oortjes in want dan hoor je niets, licht aan." Ik krijg meestal een langgerekte 'jaaaa' als antwoord.
Als we in de auto zitten en er fietst weer iemand zonder licht, kan ik het niet laten om ze hierop te wijzen. ,Kijk, zie je dat…'' Of liever: ,,Je ziet die fietser niet he? Zie je hoe slecht je zichtbaar bent zonder licht?" Ik denk dat ze inmiddels niet echt meer naar me luisteren. Ze staan zuchtend, steunend en met rollende ogen voor me staan, in zichzelf een liedje zingen totdat mijn goedbedoelde preek voorbij is. Gelukkig heb ik dan altijd de motorkap van mijn Clio nog.
Er zit een afdruk in van mannelijke Chinese billen. Drie jaar geleden reed ik in slecht weer, in het donker, op de verbindingsweg tussen Rotterdam en Barendrecht. Ik reed vijftig en opeens was daar deze Chinees. Hij stak de weg over op een plek waar geen oversteekplaats was. Ik was slechts tientallen meters bij hem vandaan. Trapte op mijn rem, maar kon niet voorkomen dat hij vervolgens met zijn kont op mijn motorkap belande. Gelukkig mankeerde hij niets en krabbelde meteen weer overeind. De Chinese meneer sprak geen woord Nederlands of Engels, wat het communiceren erg lastig maakte. Mijn dochters zaten als versteend in de auto te wachten. De politie kwam erbij. Een hele toestand. Via de verzekering kon ik de onkosten vergoed krijgen, mits deze meneer daaraan mee wilde werken. Je raad het al, de afdruk zit er nog steeds. Ik hoop dat de Chinees er niets aan over heeft gehouden en ik ben blij dat ik de meiden regelmatig kan wijzen op het gevaar van fietsen zonder licht en zomaar zonder te kijken ergens oversteken. Maakt die afdruk toch nog indruk.