Column Melvin: Geluk in de loterij

Het is alweer vier dagen geleden dat het nieuwe jaar begon. Terwijl iedereen van plan is om zich deze keer wél aan zijn goede voornemens te houden is het leven voor een aantal mensen in Nederland voorgoed veranderd. Tijdens het vuurwerk afsteken en champagne drinken strooiden de loterijen namelijk zoals elk jaar weer met miljoenen.

Zoals elk jaar gingen er daarom ook weer vier miljoen Nederlanders naar de plaatselijke tabakswinkel om een staatslot te kopen. Allemaal hoopten we natuurlijk op die prachtige hoofdprijs van dertig miljoen waarmee we onze dromen eindelijk kunnen laten uitkomen, maar er kan er natuurlijk maar één de winnaar zijn.

Met een snel rekensommetje kom je er dan achter dan de kans dat je daadwerkelijk die dertig miljoen wint maar 0,000025 procent is, oftewel gewoon nul procent. Toch kopen we elk jaar weer massaal dat stukje papier in de hoop dat we deze keer wel wat winnen. De kans dat je tenminste iets wint is wel een stukje hoger, namelijk 51 procent. Er valt dus zeker wel iets te winnen, maar dat zal waarschijnlijk nog minder zijn dan de prijs voor een lot.

Hoe komt het dan eigenlijk toch dat we ons steeds vast blijven houden aan die kleine kans op rijkdom? Het antwoord daarop is een droom. We dromen van een nieuw huis, een verre reis of een andere auto. Ook bij ons thuis was het weer raak, het staatslot lag al vanaf midden december onder een Boeddhabeeldje voor extra geluk.

Loterijen maken van onze hoop slim gebruik door ons te laten denken dat zij die droom voor ons waar kunnen maken. Voor een klein groepje mensen is dat ook waar, maar voor verreweg de meeste mensen is het gewoon geldverspilling.

Er waren afgelopen maandag dus een hoop mensen die zich teleurgesteld realiseerde dat ze dinsdag weer gewoon moesten werken. Terwijl we, door rationeel te denken, al hadden kunnen zien aankomen dat dit zou gebeuren. Maar ja, de hoop blijft toch dat we ooit een keer die hoofdprijs winnen en onze dromen kunnen vervullen. Daarom gaan we dit jaar weer massaal naar de winkels, want je weet maar nooit.     

Melvin