Afbeelding

Column Astrid: Slaaf van onze telefoon

Algemeen

Laatst had ik het met een aantal mensen over de digitale wereld. Hoe snel deze veranderde en hoe vreemd het eigenlijk is dat we het zomaar goed vinden dat die apps alles van ons weten. Dat we beïnvloed worden door speciaal geselecteerde reclames en dat we zonder het te beseffen heel veel informatie van onszelf blootgeven door domweg een mobiel bij ons te dragen.
Steeds weer komen die mooie, veel te dure schoenen als pop-up op verschillende websites naar boven. Die schoenen die ik alleen maar even heb bekeken. Na het zien van de serie 'Black Mirror' op Netflix vraag ik me helemaal af hoever het nog zal gaan. Dat we konden videobellen was 'vroeger' toch ook een 'science fiction beeld'. En nu is het doodnormaal. Wie weet kunnen we over een aantal jaar echt iemands gedachten lezen of reizen we met zelfrijdende taxi's. Zelf ben ik een tijd geleden al gestopt met Facebook. Maar dat betekent schijnbaar niet dat al die informatie die ik ooit deelde, van het net verdwenen is.

Dan komen we vanzelf bij de pubers en de digitale wereld terecht. Laatst kwam jongste dochter enthousiast uit school. Niet omdat ze zo'n leuke wiskundeles had gehad, maar omdat er een of andere bekende Instagrammer op het schoolplein was verschenen. De hele school was uitgelopen en ze gingen allemaal met hem op de foto. Ze mochten daar zelfs de les voor verlaten. ,,Waar is hij bekend van dan?" vroeg ik nog in mijn onschuld. ,,Van Instagram", zei ze. Oké, dat kan dus ook.
Ik weet echt te weinig van wat zich op die telefoons allemaal afspeelt. Mijn pubers verzuipen in de video's en vlogs van onbekende meisjes die het meest fantastische leven hebben en ook altijd voldoende geld om dit alles mee te bekostigen. Nu willen ze ook naar New York en Parijs omdat ze daar zo vaak foto's van voorbij zien komen op social media. Ze kunnen met de app 'Snapchat' precies zien waar al hun klasgenoten uithangen en ze voelen zich verplicht ieder appje direct te beantwoorden.

Ik vind het lastig. Zij groeien ermee op. En als het voor ons al zo moeilijk is om niet te reageren op ieder piepje dat het ding produceert, hoe kunnen zij er dan normaal mee leren omgaan? Als wij ons eigen leven saai vinden bij het zien van foto's van een ander, hoe is dat dan voor de pubers van nu? Overal worden foto's en video's van gemaakt en voor je er erg in hebt, sta je op het net of wordt je hoofd op een ander lichaam geplakt en alles uit zijn verband gehaald. Het wordt steeds normaler.
Oudste dochter zucht af en toe dat ze 'social media-moe' is en ik kan dat goed begrijpen. Je wilt er als puber bij horen, maar er zitten veel verplichtingen aan. Die jonge koppies verzuipen in al die informatie die ze binnen krijgen. Ze weten alles van iedereen die ze kennen. En of dat nu zo'n goede ontwikkeling is?
Binnenkort gaan we een telefoonloos weekend instellen. De meiden vinden het leuk en zijn al aan het bedenken wat we dan gaan doen. Dat geeft volgens mij al genoeg aan. We zijn slaaf van onze telefoon geworden. En dat is best wel eng.

Advertenties uit de krant