Column Jamie: Geef mij ook zo'n hoedje

Voor mij zijn de examens al een hele tijd voorbij. Ik heb inmiddels al een jaar mijn havo-diploma binnen en ik studeer dus ook alweer zolang. Ik ga me bijna oud voelen. Bijna een week geleden stapte ik toch nog eens de deuren van mijn oude middelbare school binnen.

Dit keer was ík niet de geslaagde, maar juist mijn vrienden. Ik kon het eens van de andere kant bekijken en dat was veel chiller. Ik hoefde niet zenuwachtig een trap af te lopen op hoge hakken en ik kon de hele avond een beetje achterover leunen en toekijken hoe ongemakkelijk sommige verhaaltjes over een leerling werden. Vooral die van de docenten die zó hard proberen grappig te zijn, dat het gewoon pijn doet. 

Het verliep gelukkig allemaal wat vlotter dan bij mij, want de uitreikingen van de verschillende klassen vond tegelijkertijd plaats, alleen op een andere locatie in de school. Je sluit jouw carrière lekker met je eigen klas af, wat veel intiemer en rustiger is en in veel gevallen ook nog eens leuker. Helaas zaten mijn vrienden verspreid over twee klassen, dus kon ik er maar bij eentje aanwezig zijn…

Er is toch een dingetje wat ik heel jammer vind: ik had niet zo'n leuk hoedje met een kwast die je na het behalen van je diploma in de lucht gooit. Wat had ik dat graag willen doen, ook al is het plafond van mijn oude aula heel laag en gooi je het hoedje maar een meter omhoog. Haha. Blijkbaar zijn die hoeden alleen bedoeld voor het vwo. Best jammer, want ik weet nog dat ik vorig jaar hoorde dat veel leerlingen het jammer vonden dat zij er geen een kregen. 

Ik heb een ontzettend leuke avond gehad en ik ben blij dat ik dit nog eens een keertje mee mocht maken. Nu mijn vrienden geslaagd zijn, zou je denken dat ik niet meer naar mijn oude middelbare schooltje hoef. Toch wel: over twee weken ben ik er weer, om te zorgen dat iedereen zijn of haar boeken inlevert. Tot dan!

Jamie