Klaverjasvereniging VOG viert tiende lustrum

De lezers die van een successtory houden moet ik waarschuwen. Dit wordt geen vrolijk verhaal met een happy end. Of, u moet degene zijn die na het lezen van dit verhaal VOG van de ondergang gaat redden.

Door Ronald Hooijmeijer

Ik ben op bezoek bij klaverjasvereniging VOG. Zelfs iemand die er nog nooit van gehoord heeft, kan met een beetje fantasie de betekenis waar de drie letters voor staan, wel bedenken. Voor Ons Genoegen. Vijftig jaar geleden bedacht door drie mannen die de vereniging hebben opgericht. Marcel van der Werken was er een van. Hij is nog steeds lid van het bestuur. Marcel: ,,Er stond een oproep in een blaadje of er gegadigden waren voor een klaverjasvereniging. Ik heb me aangemeld en ben nu nog steeds penningmeester. Nog wel, zeg ik, want in de jaarvergadering van februari, leg in mijn functie neer. Tien jaar geleden was ik dat al van plan, maar door gebrek aan opvolging ben ik toen doorgegaan. Die opvolging is er nog steeds niet, maar nu stop ik echt. Het wordt te zwaar."
Met het vertrek staat het voorbestaan van de vereniging op losse schroeven. De functies van voorzitter en secretaris zijn al vacant, dus als Marcel weg is, is de club min of meer stuurloos.

Sombere toekomst
,,Of er dan nog wel een toekomst is?" Marcel herhaalt de vraag voor hij antwoord geeft, maar uit zijn houding kan ik dat antwoord al afleiden. ,,Ik denk het niet. Klaverjassen is niet populair meer. Kijk, het ledenaantal van de vereniging loopt al jaren terug. In de topjaren, dan heb ik het over 1990, hadden we 130 leden. Speelden we iedere week met dertig tafels of zo. Nu, hebben we er nog vierenveertig. We zijn een vereniging waarvan de leden een hoge gemiddelde leeftijd hebben. Er vallen wel leden af, maar er komen geen nieuwe leden bij. Zo simpel is het. En nu we ook geen bestuurders meer kunnen krijgen, ziet het er somber uit. Heel jammer en het gaat me zeer aan het hart, maar ik zie nu eigenlijk geen oplossing."

'In de topjaren moesten we loten wie er met het toernooi mocht spelen'

De leden betalen iedere maand € 9,00 contributie en komen iedere vrijdagavond in sporthal De Riederpoort bij elkaar. Loting bepaalt de samenstelling van de koppels. Ze spelen drie partijen van elk zestien beurten. Aan het einde van de avond gaat het koppel met de meeste punten met de hoofdprijs naar huis. VOG speelt klaverjas op z'n Rotterdams. ,,Het grootste verschil is, dat je met Amsterdams klaverjassen niet kan verzaken," ligt Marcel toe. ,,In de goede jaren speelden we ook nog toernooien tegen andere verenigingen. Moesten we loten wie er mee mocht doen, zoveel animo was ervoor. Ook dat is verdwenen. Bij de andere clubs is het ook kommer en kwel." Om de clubkas te spekken is er iedere clubavond een verloting voor mooie prijzen.

Kika
,,Klaverjassen zal niet verdwijnen, dat geloof ik niet," zegt Marcel, ,,maar het zal gespeeld worden in de huiskamers, bejaardenhuizen of kantines van sportclubs. En niet meer in verenigingsverband. De statuten voorzien al in de procedure van afronding als de club stopt te bestaan. Alle openstaande posten worden betaald en het kasoverschot gaat naar Kika. Vijftig jaar geleden, voor er een bestuur en kascommissie was, gingen de extra opbrengsten van de club naar een kinderspeeltuin in Rotterdam. Kika sluit daar dus goed bij aan."

Hoop
Voor het, onverhoopt, zover is, houden de leden 23 november aanstaande een receptie voor genodigden en is er 24 november een besloten feestavond. Daarna is het vooral hopen op een aantal mensen die opstaan om zich aan te bieden als bestuurder.
,,Bestuurders kunnen ook buitenstaanders zijn, want je hoeft niet te kunnen klaverjassen om de club te besturen," besluit Marcel alvorens aan een van de zeven tafels plaats te nemen om zijn spel voor die avond te spelen. ,,Schrijf maar dat ze op vrijdagavond meer dan welkom zijn om te kijken of mee te spelen. Wie weet redden we het nog."

Ik neem na het nemen van de foto's afscheid van een gezellige groep mensen en vraag me af of er over een aantal maanden nog wel geklaverjast wordt in De Riederpoort. Niets is blijvend, ik weet het, maar soms is het jammer dat te moeten aanvaarden.