Column Jamie: Het fenomeen Boer Zoekt Vrouw

Het is al jaren een hit op televisie maar ik snap het nog steeds niet: wat vinden mensen nou zo leuk aan Boer Zoekt Vrouw?

Even voor de mensen die het programma niet kennen (ze schijnen te bestaan): single boeren zoeken via het programma een vriendin of vriend die de rest van zijn of haar leven met hen op een boerderij wil doorbrengen. Ik pas dan al, maar goed sommige mensen vinden iemand in een overall en kaplaarzen heel aantrekkelijk. Dit seizoen zijn het alleen boeren uit Nederland en er zitten een paar exemplaren tussen hoor. We hebben de zweverige Michelle (alias de Mushroom), verlegen Steffi en stugge Marnix (alias de Dikbilboer), om er maar eens een paar te noemen.

Er zit zo weinig tempo in dit programma. Hoe krijgen ze het voor elkaar? De redactie achter het programma vindt het blijkbaar een goed idee om alles maar uit te melken. Daardoor wordt het ook zo ongemakkelijk, ik krijg er spontaan de kriebels van. Op zich snap ik het ook wel als je continu een cameraploeg om je heen hebt staan. Even saampjes ben je dan niet echt. Zelfs niet met een heuse vakantietrip.

Ik ben na afloop altijd meer benieuwd naar de gif'jes en reacties van twitterend Nederland. Dat geeft  mij altijd een mooie samenvatting van de hele aflevering zonder dat je hem gezien hebt. De rare en opvallende momenten worden er altijd uitgepakt. Boer Marnix kwam met hét tv-moment van het jaar: als je normaal gesproken voor het eerst op bezoek gaat bij je nieuwe vriendin neem je meestal iets van een bloemetje mee. Onze casanova vond het een goed idee om een worst mee te nemen... EEN WORST?! Vind je het gek dat je nog alleen bent? Haha. Oké dat is gemeen, maar echt een goeie move was het niet en het staat ook niet echt leuk in een vaas! (aldus twitterend Nederland!)

Toch vind ik Boer zoekt vrouw een leerzaam programma. Ik heb genoeg manieren gezien waarop het niet moet…want ja, zo af en toe kijk ik toch met een schuin oog mee!