'Zo lang het kan, moet je doen wat je kunt'

BARENDRECHT - Wat begon als een project van drie man groeide in ruim vijf jaar uit tot een geoliede machine waarbij honderden mensen betrokken zijn (geweest). Voorzitter van het eerste uur Johan Warnar kan trots terugkijken. In december nam hij afscheid van stichting Hospice Barendrecht, dat in juli 2016 De Reiziger opende.

Het bijna-thuis-huis kan vanaf het begin rekenen op een groot draagvlak vanuit de samenleving. In het voorjaar van 2013 onderzochten drie leden van Rotaryclub Barendrecht welk groot project opgezet kon worden. Warnar: ,,Al heel snel kwamen we uit bij een bijna-thuis-huis. We begonnen met nul euro. Uiteindelijk is er zo'n twee miljoen geïnvesteerd. Hier waren en zijn heel veel mensen voor nodig. De vrijwilligers, maar ook bedrijven die ons steunen, initiatieven die geld inzamelen en organisaties zoals Present, die veel voor ons doet.''
,,Ik blijf maar 'ons' en 'we' zeggen, ook al heb ik afscheid genomen. Ik moet nog wat afstand zien te krijgen.'' Johan Warnar en zijn vrouw Ellen vertrekken binnenkort naar Aalden in Drenthe, na zo'n dertig jaar in de regio Rijnmond te hebben vertoefd. ,,We wonen al twintig jaar met plezier in dit huis en in Barendrecht. Maar na ons pensioen waren we toe aan een andere woonomgeving. Rustiger, groener en met mooie losloopgebieden, zodat we er met de hond op uit kunnen. Die omgeving vonden we uiteindelijk in Aalden, waar we een mooi huis kochten.''

Op 18 december nam Warnar in Het Kruispunt afscheid van de vrijwilligers. ,,Het was mooi daar weer te zijn. In het voorjaar van 2016 hielden we daar een voorlichtingsbijeenkomst, in de hoop vrijwilligers te werven. We verwachtten dertig á veertig man. Dat bleken er meer dan honderd. Na de bijeenkomst stonden deze mensen in de rij, te wachten om zich aan te melden. Dat was een hoge piek.'' Een ander hoogtepunt is voor Warnar de steun van bedrijven en vrijwilligers. ,,De vrijwilligers zijn het kloppend hart. Hun motivatie en bezieling zorgen ervoor dat we dezelfde kant uit gaan. Ze werken redelijk autonoom. Dat kan, doordat iedereen hetzelfde doel voor ogen heeft. Ik was niet van plan vijf jaar voorzitter te blijven. Maar we maakten op basis van vertrouwen afspraken met investeerders. We keken elkaar in de ogen en kregen toezeggingen terwijl we nog niets hadden. Dan kan je je niet terugtrekken. Nu is dit kindje 2,5 jaar en kan het lopen, dus is het tijd om los te laten.''

,,Het opzetten van het hospice was een bumpy road en een behoorlijk inspanning, maar absoluut de moeite waard. Je moet dealen met enorme onzekerheden en vastheid vinden in de overtuiging dat het gaat lukken. Zoals socioloog Max Weber zei: 'Je moet naar het onmogelijke streven om het mogelijke te bereiken'. Ik stak zo'n zestig á zeventig uur per week in dit project. Ik was er tot 8 juli 2016 eigenlijk nooit los van. Die dag was de oplevering. Toen we de duiven de lucht in lieten, daalde bij mij het besef wat we voor elkaar hadden gekregen. Ik voelde me zo'n duizenddingendoekje, maar dan uitgewrongen. Ineens kwam tot uitdrukking: het doel is behaald.''

Het gaat goed met De Reiziger. Er wordt intensief geleefd in het bijna-thuis-huis. ,,De verblijfsduur loopt op. In het begin was dat twee weken, nu een maand. Mensen komen niet meer om te sterven, maar om hun laatste levensfase op een goede manier te beleven. Er is ook vrolijkheid, optimisme en gezelligheid. Er is een plezierige gemeenschappelijkheid waar maskers wegvallen en muren worden geslecht. Er zijn mooie rituelen ontstaan, zoals de uitgeleide als een gast is overleden en twee keer per jaar een herdenkingsbijeenkomst voor nabestaanden.''
,,De gasten zijn tevreden over de faciliteiten en de bejegening. En er zijn meer dan voldoende vrijwilligers. Een volgend doel kan zijn om het beste hospice van Nederland te worden. Ik moet zeggen: daar is het al hard naar op weg. We hebben de ondergrens vastgelegd, er is geen bovengrens.''

Het project heeft veel ruimte ingenomen. ,,Dat valt nu weg, maar dat vind ik wel prettig. Ik weet zeker dat die ruimte weer ingevuld gaat worden na de verhuizing. Ik vind dat je het leven niet voorbij moet laten glijden, maar je best moet doen en heldere doelen moet stellen. Er zijn in Aalden minder middelen dan hier, waardoor mensen veel meer zelf moeten doen. Dus daar dienen zich ongetwijfeld nieuwe projecten aan. Zo lang het kan, vind ik dat je moet doen wat je kunt.''