Jacqueline (Jien) Wortelboer (89)

Waar kennen we jou van?
In 1957 ben ik in Barendrecht komen wonen met mijn man Herman. Herman werkte in Rotterdam en er werd ons aangeraden om eens in Barendrecht voor een huis te kijken. Het zou een agrarisch dorp blijven, werd ons gezegd, maar ik woon hier heerlijk. Ik ben al 25 jaar collectant voor het KWF. Ook doe ik veel voor de Augustinuskerk. Ik ben 24 jaar vrijwilliger in Borgstede geweest en jarenlang lerares op verschillende scholen, waaronder De Schaepmanschool.

In Indonesië geboren en daarna naar Nederland gekomen?
Toen ik negen jaar was, kwam ik in Nederland op vakantie met mijn ouders, twee broers en drie zussen. Mijn vader had een jaar verlof. Toen brak de oorlog uit in 1940 en konden we niet meer terug. Het was een nare tijd.
Mijn vader werd opgepakt en werd krijgsgevangene, mijn broer overleed toen hij vijftien jaar was aan een ziekte, later mijn zus ook op haar vijftiende en mijn moeder werd ernstig ziek. Ze werd op Bevrijdingsdag begraven.
En toen kwam Herman in je leven.
Ja, Herman was de broer van mijn vriendin. Hij moest naar Perzië voor zijn werk en ik ging op Curaçao lesgeven. Toen schreef hij mij dat hij bij me langs zou komen. Samen zijn we daarna mijn zus in Brazilië gaan bezoeken en hebben we meerdere landen bezocht. Terug in Nederland zijn we getrouwd. Herman overleed twintig jaar geleden. Ik heb één grote liefde gekend en dat was hij. We kregen twee kinderen. Martin woont met zijn gezin in Heerjansdam. Wilco is overleden.

Wat is je mooiste jeugdherinnering?
Ik herinner me de lege straten, de stille vroege ochtenden in Indonesië. Ik liep dan graag op straat en keek naar de mannen die met een barang (goederen) over straat liepen.

Waar word je gelukkig van?
Als mijn zoon met zijn gezin bij mij langs komt. Het bij elkaar zijn maakt me erg gelukkig.

Waar ben je verdrietig om geweest?
Het verlies van dierbaren in mijn leven.

Welke toekomstdromen heb je nog?
Ik hoop nog lang van mijn zoon en zijn gezin te kunnen genieten. Ook hoop ik nog lang auto te kunnen blijven rijden. Dat houdt me onafhankelijk.

Hoe zouden je vrienden jou omschrijven?
Dat zou je aan hen moeten vragen. Behulpzaam en heel precies denk ik. Dat laatste zeiden ze in Borgstede altijd als ik de koffiekannen schoonmaakte.

Hoe sta je 's morgens op?
Ik ben altijd om vijf uur wakker en kom om zeven uur mijn bed uit. Ik begin de dag met bidden, zorg daarna dat boven alles aan kant is, wassen en aankleden en ga dan pas naar beneden voor een ontbijt. Een cracker met kaas, gewelde abrikozen en pruimen en twee keer in de week havermoutpap.

Welke verleiding kan je niet weerstaan?
Pure chocolade. Maar eigenlijk ben ik een matig mens. (Lachend) Alles waar 'te' voor staat is niet goed. Behalve dan tevreden en tehuis.

Wat zijn je angsten?
Ik kan soms bang zijn dat er weer oorlog uitbreekt. En slangen. Die vind ik zo eng.

Wat vind je stom?
Ik wil graag dat je daar dom van maakt. Ik vind mensen die afval op straat gooien dom en een asbak van een auto zo op de stoep legen. O ja, fietsen zonder licht. Heel dom.

Wat heb je geleerd van je moeder?
Beleefd en netjes zijn.
Waar kijk je naar op televisie?
Het nieuws en detectives.
Ik lees ook graag boeken. Op dit moment lees ik het boek over Michelle Obama.
Ik heb zeker internet en gebruik WhatsApp, Skype en de mail. Maar ik kijk geen video's of Netflix ofzo.

Wat zou je aan jezelf willen veranderen?
Ik zou wel beter willen kunnen horen. Ik draag een gehoorapparaat, dat werkt prima. Maar zonder ben ik echt hardhorend.
Ook heb ik het altijd koud. Daar zou ik wel vanaf willen.

Wat zijn je hobby's?
Ik puzzel graag. Legpuzzels van duizend stukjes bijvoorbeeld. En puzzelboekjes gaan nooit lang mee.
Vroeger borduurde ik graag en maakte bloemen van kraaltjes. Maar mijn duim is gebroken geweest en daardoor lukt het niet meer.

Wie heb je voor het laatst gebeld?
Mijn zoon Martin. Ze zouden langs komen, en ik wilde laten weten dat de verwarming het niet deed en dat er geen warm water was. Gelukkig kwam Onnink al snel langs om het te repareren.