Peter Timmers neemt afscheid van Dalton Lyceum
AlgemeenBARENDRECHT – Na achtendertig jaar in het onderwijs werkzaam te zijn geweest neemt Peter Timmers (64) afscheid. De laatste twee decennia was Timmers directeur van het Dalton Lyceum waar afgelopen vrijdag zijn drukbezochte afscheidsreceptie werd gehouden. Wij zochten hem op een van zijn laatste werkdagen op voor een gesprek. Van een opgeruimd bureau was echter nog geen sprake.
Hoe kijkt u terug op 38 jaar onderwijs?
,,Het was een geweldige tijd. De eerste jaren als docent en vanaf 1998 niet meer voor de klas, maar als manager van de school. Het was geen bewuste keuze om de klas te verruilen voor een leidinggevende functie. Ik ben daar een beetje ingerold. Het is wel een functie die bij mij past. De deur van mijn kantoor heeft altijd opengestaan. De binding met docenten en leerlingen is belangrijk. Alleen met elkaar bereik je mooie resultaten. Dat doe je niet alleen vanachter je bureau. Gezagsverhoudingen moeten er zijn in een organisatie maar we proberen met elkaar een sfeer van gelijkwaardigheid te creëren waarin we werken."
Wat maakt het Dalton Lyceum zo bijzonder dat u daar 21 jaar werkzaam bent geweest?
,,Het zogenaamde jobhoppen is modern. Zo lang bij een organisatie werken is niet meer van deze tijd zeggen ze. Maar als ik terugkijk is er zoveel in de school veranderd dat ik in feite steeds bij een nieuw bedrijf ben gaan werken. De school is spectaculair gegroeid. Ik heb het meegemaakt dat er in een jaar zevenentwintig collega's werden aangenomen. Dan is het echt niet nodig om naar een nieuwe werkgever over te stappen om uitdaging te vinden. Ieder schooljaar was weer anders. Misschien heb ik daarom ook wel dit moment gekozen om te stoppen. De organisatie staat er goed bij. We hebben, tegen het landelijke beeld in, meer aanmeldingen dan ooit voor het komende jaar. De cirkel is rond. Ik wil geen directeur worden die er nog een paar jaar aan vast plakt en routinematig werkt."
Welke ingrijpende veranderingen in het onderwijs heeft u meegemaakt?
,,Dat zijn er in mijn ogen twee. Ten eerste de digitalisering. Die heeft veel voordelen gebracht. Qua werkwijze, maar ook qua informatievoorziening voor bijvoorbeeld brononderzoek. De tweede grote verandering is dat het onderwijs veel meer op het individu gericht is dan vroeger. Onderwijs op maat. Een geweldige ontwikkeling die bijdraagt aan maximale ontwikkeling van iedere leerling. Tegelijkertijd, het werk van de docent, de man of vrouw voor een groep is en blijft doorslaggevend."
Er is geen verschil tussen de jeugd van toen en nu
Wat heeft u het meest geraakt in de afgelopen jaren?
,,Er zijn drie kinderen in mijn periode bij het Dalton overleden. Twee leerlingen heel plotseling en een meisje, Sascha, aan een ernstige ziekte. Dat vergeet je nooit. Het zijn situaties waar je niet voor opgeleid wordt, maar die je wel het hoofd moet bieden en heel zorgvuldig mee om moet gaan. Het doet veel met leraren en leerlingen. Zoals ik al gezegd heb staat de deur van mijn kantoor altijd open. In de tijd dat Sascha ziek was kwam ze in een rolstoel naar school. Als ze door de gang reed stopte ze altijd even bij mijn kantoor voor een korte groet. Het is nu tien jaar geleden, maar nog steeds komt dat beeld bij mij op als ik vanachter mijn bureau naar de open deur kijk. Maar ook de waardering die ik in de jaren van ouders, leerlingen en docenten heb gekregen, raken me. Zij het dan wel in positieve zin natuurlijk."
Wat gaat u het meeste missen?
,,Ik vind de kwaliteit en betrokkenheid van mensen heel belangrijk en heb genoten van alle contacten. Het levendige bedrijf, dat ga ik dus zeker missen. 'De jeugd van tegenwoordig', hoor je veel zeggen. En dan volgt er vaak een rits geklaag. Ik zeg je, er is geen verschil tussen de jeugd van toen en de jeugd van nu. Betrokkenheid, maatschappelijke bewogenheid, bewustzijn. Ik maak het iedere dag mee. Jonge mensen met zo'n goede inborst. We hebben komend jaar 1770 leerlingen. Om die met het team van docenten optimaal onderwijs te bieden daar ben ik ieder dag graag voor naar Barendrecht gekomen en dat zal ik dan ook gaan missen."
En nu?
,,Twee april heb ik bekendgemaakt dat ik zou stoppen. De week daarna ben ik werkelijk overladen met mooie en lieve reacties. Daar heb ik echt een weekend van bij moeten komen. En eerlijk is eerlijk, ergens diep van binnen komt dan toch de vraag of ik wel goed heb gedaan aan die keuze. Maar die twijfel is er niet meer. Ik heb geen vaste plannen voor de toekomst. Ja, meer tijd voor vrouw, kinderen en kleinkinderen, want dat is er nogal eens bij ingeschoten deze jaren. En verder, ik zie het wel. Kijk ook niet gek op als ik nog eens bij een school als interim aan de slag ga. Eerst maar dit afronden. Mijn agenda en bureau zijn nog niet leeg. Daarna komen er wel weer dingen op mijn pad. Zoals dat eigenlijk mijn hele werkzame leven gebeurd is. En mag ik tenslotte mijn collega's, de ouders en al die leerlingen bedanken voor hun samenwerking, hun kleur en inspiratie."