Column Jamie: Joker is geen grapjas

Ik keek er al maanden naar uit om deze film te zien en afgelopen weekend was het dan eindelijk zo ver: ik ging met een groep vrienden naar Joker. Joaquin Phoenix speelt deze keer de superschurk Joker die we allemaal kennen van de Batman films. Maar wie denkt naar een actiefilm te gaan heeft het mis.

Ik zeg het maar gelijk, de film is vrij heftig. Twee uur lang kijk je naar Arthur, een man die net uit een psychiatrische inrichting is ontslagen en weer bij zijn moeder gaat wonen om voor haar te zorgen. Hij gaat werken als clown, maar wil eigenlijk één ding en dat is komiek worden. Helaas wordt hij door de mensen uit Gotham City compleet genegeerd én zelfs mishandeld.

Hij komt in zo'n neerwaartse spiraal terecht dat hij langzaam verandert in een psychopaat. Hij krijgt te maken met zijn eigen alter-ego: Joker, de clown met het groene haar, witte gezicht en veel te grote rood geschminkte glimlach. Joker is alles behalve een grapjas.

Het is een vrij psychologische film, hij gaat je niet in de koude kleren zitten.  Arthur zou een aandoening hebben waardoor hij af en toe lachbuien krijgt op momenten dat het helemaal niet gepast is. Daardoor voel je als kijker een ongemakkelijkheid, maar ook door zijn rare manier van doen en laten; hij danst vreemd en leeft in zijn eigen wereld.

Tot mijn grote ergernis zaten er mensen achter mij alleen maar te klagen over de film, zeker richting het einde. "Ik vind er echt niks aan." Prima, maar houd dan je mond en zit het uit of sta op en ga naar huis. Het is nou eenmaal een heel artistiek in elkaar gezet verhaal en daar moet je een beetje van houden. Ik vond het een lange zit, maar het was het waard. Ik denk dat dit dé film van 2019 gaat worden. Het heftige verhaal van Arthur is prachtig in beeld gebracht en het acteerwerk van Joaquin Phoenix is adembenemend goed. Je hoeft gelukkig geen voorkennis te hebben van alle Batman films, dus ik kan deze film iedereen aanraden!

(foto Jamie)