Als je met iemand bevriend bent betekent dat over het algemeen dat je, naast leuke dingen met elkaar doen, ook iets voor elkaar over hebt. Jij helpt je vrienden en je vrienden helpen jou. Dat is niet alleen op individueel gebied zo, maar ook op wereldniveau. Soms loopt het echter iets anders dan gepland. Staten kunnen op het ene moment best friends for ever zijn, maar het volgende moment elkaar keihard laten vallen. Zoals nu ook gebeurt.
Toen Europa een aantal jaar geleden bedreigd werd door de terreur van IS, kwam er een militaire coalitie van westerse landen die samen tegen deze organisatie streed. Zelf hadden deze landen echter geen zin in een grootscheepse oorlog, (al waren het vooral westerse belangen die meespeelden) dus lieten ze het vuile werk aan anderen over: de Koerden.
Straat voor straat werden steden veroverd door de Koerden, werden IS terroristen berecht en werd het kalifaat uiteindelijk verslagen. De Koerden hebben de oorlog in Irak en het noorden van Syrië gewonnen, met hulp van westerse luchtaanvallen en een paar Amerikaanse grondtroepen. Maar helaas, tijden veranderen. De dreiging van IS is grotendeels verdwenen en politiek gezien staat de wereld er heel anders voor. In het Witte Huis klinken plotseling andere stemmen: "De Koerden, die hebben ons niet eens geholpen tijdens de Tweede Wereldoorlog!" Die kunnen dus wel dood. En zo geschied.
Inmiddels is Turkije een invasie begonnen met als doel de Koerden uit te roeien. Een actie die tegen alle internationale normen ingaat, maar waar niemand iets aan doet. De EU is door de Turken schaakmat gezet, Poetin zit klem tussen Erdogan en Assad en Trump is gewoon zijn oude vertrouwde zelf. De westerse wereld kijkt vanaf een afstand toe hoe hun oude vriend verslagen wordt. Op een paar noodkreten na zwijgt iedereen. Hoewel Trump een beetje geschrokken is van zijn eigen onwetendheid en toch sancties heeft ingesteld, doet de Europese Unie vrij weinig. Turkije is namelijk de toegangspoort tot Europa voor veel vluchtelingen en de landen van de EU zijn doodsbang voor een nieuwe populistische revolte. Zo blijkt dus maar weer: je ziet pas echt wie je vrienden zijn wanneer je ze nodig hebt.
