Column Jamie Nederpop: top of flop?

In mijn vorige column vertelde ik dat ik in maart naar de Ierse band The Script ga. Zij staan al jaren op mijn lijstje van artiesten die ik gezien moet hebben samen met Twenty One Pilots, Coldplay en Imagine Dragons. Als ik mijn favoriete artiesten moet noemen komen die meestal uit Groot Brittannië of de Verenigde Staten, zoals bij de boven genoemde namen ook het geval is. Maar ik merk de laatste tijd dat er een lichte verandering gaande is…

Tegenwoordig luister ik steeds meer naar Nederlandse muziek. Hiermee bedoel ik de Nederlandstalige Nederpop: pop/rock muziek gemaakt door artiesten uit eigen land. Ik zet dus steeds vaker een lekker Nederlands nummertje op: denk aan 'Het Duurt te Lang' van Davina Michelle, of 'Blauwe Dag' van Suzan en Freek. En dat terwijl ik een paar jaar geleden helemaal niks van muziek van eigen bodem in onze eigen taal moest hebben.

Als iemand aan mij vroeg of ik Nederlandse muziek leuk vond, antwoordde ik zo snel dat de vraag nog niet eens was afgemaakt: NEE!  Okee, er zitten mooie nummers tussen, maar ik zou nooit voor de lol iets van Marco Borsato of André Hazes (vader én zoon) opzetten. Het stomme is ook dat ik daar eigenlijk geen goede reden voor heb. Misschien heb ik gewoon een algemene afkeer van alles wat uit Nederland komt, want bij films en series heb ik dat namelijk ook. Waar die afkeer dan vandaan komt weet ik alleen echt niet…

De laatste jaren kan ik Nederlandstalige muziek in ieder geval veel meer waarderen en zet ik vaak een nummer van Maan of Nielson op. Naar die laatste luister ik al lang, want hij was lange tijd de enige artiest die in het Nederlands zong die ik kon verdragen. Ik vind hem nog steeds de beste Nederlandse zanger die er is, dus ik blijft naar hem luisteren. Ik ben zelfs naar twee concerten geweest. Gelukkig is hij ondertussen niet meer de enige Nederlandse artiest die ik leuk vind.

Dus om even antwoord te geven op de vraag Nederpop: top of flop? Absoluut een top!