Column Florian: Jack Dawson Green pad

Voor veel Barendrechters is Jack Dawson Green geen onbekende. Ongetwijfeld heb je wel eens over hem gelezen in De Schakel of over hem horen vertellen. Hij is de 21-jarige Australische piloot die op 17 maart 1945 neerstortte dichtbij de oude Barendrechtse brug. Ter ere van hem werd in 2010 een monument en het naambordje van het pad onthuld door zijn zus en haar dochter. De lessen van Hans Onderwater en de herdenking bij het graf van Jack Dawson Green op de oude begraafplaats in Barendrecht hebben ervoor gezorgd dat ik als kleine jongen altijd aan hem moest denken als ik bij de brug stond. Ook nu als ik bij het brugwachtershuisje van de Barendrechtse brug kom, herinneren de kogelgaten in de stenen me aan hem en de oorlog. Zo komt door een lokaal verhaal, de herinnering aan de oorlog heel dichtbij.

Herdenkingen zijn onlosmakelijk verbonden aan herinneringen. Maar als je niet weet wat of wie je herdenkt of waarom je iets herdenkt, dan wordt zo’n herdenking ontzettend leeg. Wat heeft het leggen van een krans dan voor zin? Aan wie moet je dan denken tijdens de twee minuten stilte? Als je het niet weet, vallen het Jack Dawson Green pad, het monument en de kogelgaten in het brugwachtershuisje je niet op.

Neem nu bijvoorbeeld onze christelijke feestdagen. De afgelopen maanden hebben we Goede Vrijdag en Pasen gehad en in de loop van de volgende weken is het Hemelvaart en Pinksteren. Zijn die feestdagen ook niet bedoeld om te herdenken?

Dat maakt de geschiedenis of het verhaal achter een herdenking zo ontzettend belangrijk. Zonder herinnering heeft herdenken geen zin. Op zoek naar het verhaal dus! Zo wordt een feestdag meer dan een vrije dag. Zo krijgen de kogelgaten in het brugwachtershuisje ineens een betekenis. Zo krijgt een fiets- of wandeltochtje over het Jack Dawson Green pad ineens een dubbele lading. En zo krijgen jouw twee minuten stilte een gezicht.