Jamie: afleiding
Ik kan het zo terug vinden: 18 december, een paar dagen voor kerst, was de laatste keer dat ik heb gesport. Het was in de avond en het was dat ik mij kan herinneren redelijk fris. Ik gaf mijn sportmaatjes een kaart voor kerst, met het idee dat ik ze na de feestdagen gewoon weer zou zien op het veld. Door de lockdown gebeurde dat niet. Ik heb er maanden op moeten wachten, maar vorige week mochten we eindelijk weer.
Uiteraard kan niet iedereen sporten, maar het scheelt dat mijn sport buiten is én iedereen van ons onder de 27 jaar is. Ik speel pas sinds afgelopen zomer padel, een combinatie van tennis en squash dat je twee tegen twee doet. Ik was weer op zoek naar een sport nadat ik fitness toch niet zo’n goeie match vond. Online een work-out doen in de eerste lockdown met vrienden vond ik superleuk, maar ik wist van mezelf dat ik het niet in mijn eentje zou doen. Via via hoorde ik over padel en na een proefles was ik verkocht. De rest van de zomer en de herfst speelde ik standaard iedere week, vlak voor de tweede lockdown zelfs twee keer in de week.
Ik ben niet iemand die per se moet sporten om fit te blijven of af te vallen. Het is puur een hobby en het zorgt ook voor de nodige afleiding en dat is iets dat de afgelopen maanden voor mensen van mijn leeftijd moeilijk was. ’s Avonds even iets leuks doen met vrienden, behalve online, zat er niet in. Ik ben echt wel blij met dat er online mogelijkheden zijn, begrijp mij niet verkeerd, maar fysiek af en toe iemand zien is ook wel eens fijn. Zeker als ik al sinds maart vorig jaar bijna alleen maar via een laptopscherm communiceer en alleen maar bezig ben met school en sinds begin deze maand ook met stage.
Tijdens padel gaan school, stage en corona allemaal even uit en hoef ik nergens aan te denken behalve het spel. Ik ben zo dankbaar dat het weer kan en ik hoop dat er snel nog meer mogelijk wordt.
