Jamie: eindelijk een toernooi

Padel is het afgelopen jaar echt mijn sport geworden. Voor wie het nog niet kent is het kortgezegd een combinatie van squash en tennis waarbij je twee tegen twee speelt. Het veld is ingesloten door deels een ruit en een hek, die je op bepaalde manieren ook mag gebruiken in het spel. Ik speel het deze maand ook precies een jaar en dat jubileum, zoals je het best mag noemen, werd vorige week zelfs een beetje gevierd.

Na een jaar van leeftijdsbeperkingen, geen wedstrijden en wel of niet spelen door de steeds veranderende regels was het zondag eindelijk zo ver. Ik speelde samen met mijn vaste speelmaatje ons eerste toernooi. Dit was een beginnerstoernooi op onze club, waar 31 andere koppels aan mee deden.

Na zo’n lange tijd geen wedstrijden had ik er echt zin in zondag. Het weer was top: geen felle en warme zon, geen regen en geen wind. Het waren ideale sportomstandigheden dus. Ik was wel nerveus moet ik zeggen en dat kwam door twee dingen. Ten eerste, is mijn speelmaatje een man. Tijdens het vrij spelen doordeweeks merkte ik de afgelopen tijd al dat er weinig vrouwen met een man speelden. Bij het toernooi waren wij ook slechts een van de vier mixkoppels. Uiteraard mag dat de pret niet drukken en dat was gelukkig ook niet het geval. Ik heb heerlijke wedstrijden gespeeld tegen al die mannen als enige vrouw in het spel.

Als tweede was ik nerveus, omdat wij voor het eerst tegen andere mensen zouden spelen. Ik speel nu al een jaar lang redelijk continu met dezelfde mensen. Na een tijdje weet je wat iedereens goede en slechte kwaliteiten zijn en daar speel je dan op in. Met mensen die je net kent, lukt dat niet.

Uiteindelijk hebben we helaas ook al onze wedstrijden verloren. Bij twee daarvan waren we in de buurt van de winst, maar was het helaas niet genoeg. In dit geval gaat de regel ‘meedoen is belangrijker dan winnen’ zeker op want ik heb een top dag gehad.

En ik kan iedereen padel aanraden, want het is een super leuk en soms ook lastig spelletje.