Toneelvereniging ontroert met eenakter over dementie
AlgemeenBARENDRECHT - Dat Toneelvereniging Barendrecht meer kan dan het spelen van kluchten en blijspelen hebben zij zaterdag 23 april in theater Het Kruispunt laten zien.
In de eenakter ‘Het gebroken licht van Troost’ stond het thema dementie centraal. Het licht van Troost is een baken aan de zuidrand van het eiland Texel bij het dorpje Den Hoorn, waar de dementerende Maarten de Bok, knap en zeer herkenbaar neergezet door Wim van der Meulen, ooit bollenboer was en vanwaar hij, bij helder weer, het licht van Troost kon zien. Ook na zijn verhuizing naar Den Burg blijft hij dat baken zien. Maarten raakt steeds verder verward.
Maarten is altijd druk bezig met zijn ‘administratie’, zijn perforator en zijn nietmachine, ook op zijn verjaardag als zijn dochter Lara na een half jaar het feest komt opluisteren met bloemen, eigengebakken cake, een foto van haar elf maanden oude zoontje en een bon voor een Rijnreisje. Zij ratelt maar door en heeft niet in de gaten wat er met haar vader aan de hand is . Lara werd gespeeld door Judith Hougee: een enorme rol met zoveel laagjes: ontkenning, drukdoenerij, radeloosheid… Prachtig gedaan.
Ali de Bok, de vrouw van Maarten, moet geopereerd worden aan haar heup maar hoe moet dat dan met Maarten? Zij wordt heen en weer geslingerd tussen haar liefde voor Maarten en haar eigen gezondheid. Als zij geopereerd moet worden moet Maarten opgenomen worden in het verpleeghuis. Marion Kozijn speelde een liefdevolle, begripvolle en geduldige echtgenote en moeder.
Een schitterende rol was die van de schoondochter Greet (Petra Onnink). Mantelzorger en steun en toeverlaat voor haar schoonouders en dol op Maarten. Waar Lara alles ontkent, noemt zij de dingen bij de naam. Maarten de Bok dementeert en zij staat erop dat er deze dag besloten moet worden dat hij opgenomen wordt in een verpleeghuis.
Als Lara haar vader helpt bij het toiletbezoek wordt zij door hem gekust. Niet als vader. Dan dringt het besef langzaam door dat Maarten niet meer de vader is die hij altijd was. En kan zij de dementie niet langer meer ontkennen.
Het was een prachtig, ‘klein’ stuk: een kleine rolbezetting, in een klein decor. Indrukwekkend was het slot, waarin Maarten en Ali, na een intieme scène samen naar het raam lopen, waar hij haar wijst op het licht van Troost. Mooi was de muzikale omlijsting van Kim Malou (zang) en Lex Bezemer(gitaar), die o.a met het nummer ‘Zie mij’ aansloten bij het thema dementie. Regisseur Gerard Hofste kan zeker heel tevreden zijn over deze avond.
(ingezonden door Marion Kozijn)
