Arco: word ik oud?

Ik word oud, vinden ze bij mij thuis. De aanleiding om dit te zeggen is meestal mijn afkeer van de zelfscankassa in de supermarkt.

Mijn voorkeur voor een gewone ‘ouderwetse’ kassa heeft niets met leeftijd te maken. De keren dat ik een zelfscankassa gebruikte, vond ik het gewoon onhandige dingen. Ik heb geen zin om met een handscanner door de supermarkt te lopen. Dus moet je bij de zelfscankassa je boodschappen scannen. Daarbij is er voor het neerzetten van je aankopen een minuscuul klein plankje. Daar laat ik natuurlijk van alles af vallen… Je wordt zo als klant bijna gedwongen om de zelfscanner te gebruiken.

Soms gaat er bij het afrekenen ook nog een rode lamp branden, waarna een supermarktmeisje in je tas gaat snuffelen. Natuurlijk, ik heb niets te verbergen. Maar ik vind het gewoon niet prettig.

Wat de supermarkt vindt van klanten zoals ik, maakte ik de afgelopen weken een paar keer mee bij Albert Heijn op de Middenbaan. Maar het had ook elke willekeurige andere supermarkt kunnen zijn.

Aan het begin van de avond merk ik dat er maar één kassa open is. Dat valt nog mee. Een week ervoor was er helemaal geen gewone kassa open en werd iedereen gedwongen om naar de zelfscankassa te gaan.

Deze avond heeft de voorste klant blijkbaar een probleem, want er ontstaat al snel een rij van zeven klanten. Bij de zelfscankassa’s is geen enkele klant. De rij bestaat uit klanten van alle leeftijden.

Vanuit het blok met de zelfscankassa’s snelt een AH-meisje naar ons toe. Ze stelt de vraag waarvan je weet dat ‘ie gaat komen. “Wil er iemand pinnen?” Het is de gebruikelijke openingszin waarmee klanten worden verleid om toch maar de zelfscankassa te gebruiken.

“Ik heb liever dat je achter die lege kassa gaat zitten en ons helpt”, zeg ik. Het is eruit voordat ik er erg in heb. Tot mijn verrassing hoor ik om me heen klanten die “Ja, inderdaad” en andere bevestigingen mompelen.
“Dat mag ik niet, want ik ben geen personeel”, is het onbegrijpelijke antwoord van het meisje. Ze loopt snel weg en verbergt zich achter de zelfscankassa’s. Van achter de servicebalie bekijken twee van haar collega’s het schouwspel. Zonder in actie te komen.

Het probleem van de voorste klant is blijkbaar opgelost, want de rij komt weer in beweging. Snel staan we weer buiten.

Is dit gebrek aan klantvriendelijkheid alleen te vinden bij de supermarkt? Nee, de banken kunnen er ook wat van.
Een basisschool hield twee weken geleden een fancy fair ten bate van Oekraïne. Er werd veel geld opgehaald, waaronder munten. Ze konden het in Barendrecht niet bij een bank storten. Dat moest bij…. een bouwmarkt. Een bestuurslid van een kerk vertelde me dat ze met de collectemunten tegenwoordig naar Dordrecht moeten om ze te kunnen storten.

Kan het echt niet klantvriendelijker? Of word ik gewoon oud.