Gek van de poep

Melvin is 15 jaar en zit in de vierde klas van het Dalton Lyceum. Hij ziet overal hondenpoep liggen en dat ergert hem.

Door Melvin van der Vlies

Je kent het wel: je bent op een mooie zomeravond aan het wandelen en geniet van het uitzicht over bijvoorbeeld de Oude Maas.
Zonder op te letten loop je over een grasveld om even langs het water te gaan zitten en tot rust te komen. Maar plotseling voel je iets raars onder je schoen: Hondenpoep.
Van veel mensen is het tegenwoordig ergernis nummer één. Op bijna elke plekje waar gras te vinden is ligt er wel een hoopje hondenstront, of er nou een bordje verboden voor honden staat of niet. En als je bij een losloopgebied voor honden in de buurt komt moet je helemaal uitkijken, want daar ligt meer poep dan gras.
En dat is eigenlijk best zonde. Op TV en in films zie je altijd families die gezellig ergens in de natuur op een grasveldje gaan picknicken. Maar in Nederland is dat bijna onmogelijk, overal waar je komt ligt hondenpoep. Vroeger vond ik het altijd leuk om in het gras te gaan liggen en gewoon naar de wolken te kijken. Maar dat mocht van mijn moeder alleen op het speeltuintje voor de deur, want op andere plekken werd je overspoeld door poep. De mensen die willen gaan picknicken en kinderen die buiten willen spelen worden eigenlijk verdreven naar de kleine stukjes 'natuur' die speciaal voor mensen zijn ingericht met bankjes en speeltoestellen. Want als je een keer in een spontane bui zelf op ontdekkingstocht door een park gaat sta je tot je neus in de hondenpoep.

Maar ik wil deze poep terrorisatie niet in de schoenen schuiven van hondenbezitters.
Natuurlijk zijn er wel eens asociale mensen die hun hond recht naast het bordje 'verboden voor honden' zijn/haar behoefte laten doen.
Laats stond er op de speelplaats voor ons huis nog een vrouw die haar hond precies in het midden van het grasveld liet poepen. Mijn stiefvader sprak de vrouw meteen aan. Haar antwoord? ,,Maak je niet druk, ik heb een zakje bij me." Dat zakje zorgt er helaas niet voor dat de bacteriën plotseling van het gras verdwijnen waar kinderen dagelijks door heen rollen.
Er zijn dus wel mensen die de volgende keer een beetje meer na mogen denken voordat ze hun hond gaan uitlaten, maar over het algemeen denk ik dat de problemen aan de gemeente te wijten zijn. Er zijn gewoon te veel plekken beschikbaar gemaakt voor het uitlaten van honden, waardoor het lijkt alsof het uitlaten van honden meer prioriteit krijgt dan de recreatie van mensen.
Het zou fijn zijn als wij een keer zomaar ergens op het gras kunnen gaan zitten zonder na te denken over uitwerpselen van honden.

De gemeente zou ook iets van een systeem moeten bedenken waardoor het aantrekkelijker word voor hondenbezitters om de poep van hun hond op te ruimen.
Bijvoorbeeld door elke week te kijken hoeveel hondenpoep er waar ligt, en aan het eind van het jaar krijgen alle hondenbezitters van de wijk waar de minste hondenpoep ligt een beloning.
Zo'n systeem werkt in veel gemeente al bij bijvoorbeeld het inzamelen en scheiden van afval.

Toen ik deze zomer op vakantie was in Frankrijk kwam ik in allemaal oude steden en dorpjes, en één ding viel me heel erg op. Al die dorpjes en steden hadden allemaal speciale omheinde plekken van een paar vierkante meter waar honden hun behoefte kunnen doen. Op andere plekken was geen hondenpoep te bekennen. Misschien is het een idee om dit ook in Nederland toe te passen. Als er in elke wijk één zo'n plek komt scheelt dat een hoop ergernis en poep-van-je-schoenen-afschraap-tijd.