Column Melvin: De ergernissen van Barendrecht

Melvin is 15 jaar en zit in de vierde klas van het Dalton Lyceum. Deze week schrijft hij over de ergernissen van de Barendrechter.

Als we iets zien wat ons niet bevalt, klagen we massaal bij de gemeente. Om precies te zijn doen we dat met z'n allen in Barendrecht zo'n 5323 keer per jaar. Maar waar klagen de Barendrechters dan allemaal over? En wat is onze nummer één ergernis?

In Barendrecht dienen ongeveer 11 op de 100 mensen per jaar een klacht in bij de gemeente. Dat is net iets hoger dan het klaaggehalte in de rest van Nederland, wat namelijk op 9 op de 100 mensen ligt. We zijn in Barendrecht dus best zeikerds. Maar wees gerust, we zijn ook weer niet de grootste zeurpieten van Nederland. Die wonen namelijk in de grote steden.

Maar wat zijn nu de ergernissen van Barendrecht waar we dan allemaal over klagen? Van de 5323 klachten per jaar gaat ongeveer 20 procent over afval, 18 procent over wegen en 13 procent over groen.

Van de klachten over afval is het vooral zwerfafval waar veel over wordt geklaagd. Als we langs een bosje lopen en er liggen cola blikjes in, vinden we dat vreselijk. Ook afvalbakken die niet leeggehaald zijn en overvol zitten, vinden we heel irritant. Afval blijkt trouwens de grootste ergernis in heel Nederland te zijn, een derde van alle klachten in Nederland gaat over afval.
We vinden het dus fijn als alles spik en span is. Maar wat ik dan weer raar vind, is dat mensen zelf de oorzaak zijn van zwerfafval. De ene helft van de mensen vervuild de natuur en de andere helft van de mensen klaagt daar weer over. Daar zou ik ook wel bij de gemeente over willen klagen.

Over groen wordt vooral geklaagd als de natuur er niet zo uit ziet als wij willen. Bijvoorbeeld als het gras te lang is of als de struiken niet gesnoeid zijn. Niet echt iets waar ik me persoonlijk druk over maak, maar wel belangrijk om bij te houden natuurlijk. Wegen zijn een doorn in ons oog als we zien dat er gaten in het asfalt zitten of als er gevaarlijke situaties op sommige plekken kunnen ontstaan. Wel begrijpelijk dat daar zoveel over geklaagd wordt, want het gaat tenslotte over je eigen veiligheid.

We zeuren in Barendrecht met zijn allen dus over van alles en nog wat. Maar wat is nu echt onze númmer één ergernis?
De antwoorden die waarschijnlijk meteen in je op zullen komen zijn dingen als hangjongeren of hondenpoep. Maar niets is minder waar. De nummer één ergernis in Barendrecht is namelijk: openbare verlichting. Als een straatlantaarn kapot is, te lang aanstaat of niet op tijd aan gaat, vliegen de klachten de gemeente meteen om de oren. Ongeveer een kwart van al onze klachten gaan over openbare verlichting.

Opvallend is wel dat er meer geklaagd wordt in de zomer. Als het winter is zitten we allemaal gezellig binnen en doen we de gordijnen dicht, wat buiten gebeurt kan dan niemand veel schelen. We zeuren dan alleen tijdens de jaarwisseling, want al dat vuurwerk afval kan natuurlijk écht niet. Maar als het lekker weer is en we met z'n allen naar buiten gaan, zetten we onze klaagmodus aan en zeuren we over alles wat lost en vast zit

We klagen met z'n allen in Barendrecht en Nederland dus heel wat af. En veel mensen denken ook dat klagen bij de Nederlandse cultuur hoort. Ik denk dat dat juist positief is. Dat we over van alles en nog wat klagen laat zien hoe goed we het hier hebben. Dus blijf lachen en vergeet niet om af en toe te klagen.