Afbeelding
Foto: Ronald Hooijmeijer

Column Florian: Meneer Pronk

Column Column

“Juist, dat is het antwoord waar ik naar zoek!”, “Dit is nu de laatste waarschuwing!”, “Zit even recht op je stoel!”; zinnen waarvan ik vijf jaar geleden nooit had gedacht dat ik ze later zou uitspreken. Toch ben ik ondertussen al zo’n zeven weken onderweg als docent Nederlands op de middelbare school en heb ik het docenten-jargon al aardig tot me genomen; dat gaat soms echt vanzelf. Dus nu een column als meneer Pronk.

’s Morgens gaat voor dag en dauw de wekker (als student ben je dit niet meer gewend joh!) en dan nog presteer ik het om te laat in de auto te stappen. Na wat file en gemopper op stoplichten, verschijnt de school aan de horizon en parkeer ik mijn scheurmonster in een parkeervak. Vlug hobbel ik naar binnen met wat papieren onder de arm en start ik de zoektocht naar mijn lokaal. Na al die jaren zelf oefenen zou je nu toch verwachten dat het in een keer goed gaat...
“Meneer u bent laat!” Tsja… welke smoes kan ik verzinnen die zij niet tegen me kunnen gebruiken? “Ik had file, dames en heren.” Het gemor verstomt; een zucht van opluchting van mijn kant.

De les begint; ofwel orde in de chaos creëren. Er staan twee leerlingen te stoeien, die trek ik uit elkaar. Er staan groepjes mensen verhalen van gisterenavond uit te wisselen (wat heb je elkaar toch te vertellen na zes uur geen contact?!), die vermaan ik vriendelijk te gaan zitten. Heel langzaam komt het lokaal tot rust, totdat negenentwintig puberhoofdjes mij aan zitten te kijken met een blik in de ogen die zegt: “Beter begin je snel, want ik houd dit semi-geïnteresseerd kijken niet langer dan drie minuten vol; ik heb namelijk nog meer te vertellen.” Ik sta voor het eerste dilemma van de dag: begin ik de les nu of laat ik ze eerst hun boeken op tafel nemen (waardoor de rust meteen weer is geweken). Ik kijk de klas rond en in mijn hoofd oefen ik snel even de namen; score 24 van de 29. Aii… toch die plattegrond er nog eens bij pakken. Oké, ademhalen: “Pak allemaal even je boeken op tafel. Doe dat…” Mijn zin valt weg in een kakofonie van geluid. Mijn eerste leerpuntje van de dag!

Wordt vervolgd…

Advertenties uit de krant