Jamie: afgestudeerd

Na vier jaar, en vanwege de coronacrisis zelf ietsje langer, is het eindelijk zo ver: ik ben afgestudeerd van mijn journalistieke opleiding. Ik ga het Brabantse Tilburg nu verlaten. Na al die tijd zit het studeren erop en ben ik voorlopig helemaal klaar met school. En ik kan je vertellen, dat is best een raar gevoel.

Vanaf mijn vierde tot en met nu mijn 21^e heb ik nooit wat anders gedaan dan bezig zijn met school. Al zeventien jaar zit ik met mijn neus in de boeken en ben ik aan het leren. Zeker de afgelopen tijd dacht ik wel eens terug aan mijn tijd in het basisonderwijs, zorgeloos als dat grotendeels was. In het begin draaide het vooral om spelen en later kwam daar steeds meer het zogenoemde huiswerk bij. Vergeleken met wat ik op mijn studie heb moeten doen, was dat natuurlijk peanuts, maar ik vond dat toen al wel wat. Ik kan mij herinneren dat ik er niet zóveel tijd aan kwijt was, waardoor er genoeg ruimte overbleef om met vriendjes en vriendinnetjes af te spreken.

Hoe dan ook, je avond had je net zoals je weekend echt vrij. Op de middelbare en later op het hoger onderwijs was dat niet het geval. Altijd als je thuis kwam moest je nog wel wat doen, in plaats van dat je op de bank kon liggen. Als het nodig was, ging zelfs het weekend voor een gedeelte op aan schoolwerk. Ik keek daarom altijd al uit naar het moment dat ik dan ‘echt’ kon gaan werken en de overige dagdelen alleen voor mij waren.

Dat het nu zover is, of in ieder geval bijna, is heel vreemd. Het voelt zelfs onwennig. Wat moet ik straks allemaal met die tijd doen? Misschien vind ik het wel heel saai worden, dat zou wat zijn. Ik heb in ieder geval met mezelf afgesproken dat ik wat meer boeken ga lezen, want daar had ik voor het slapen gaan de afgelopen jaren niet altijd zin in. En ik zie verder wel wat er naast werk op mijn pad gaat komen.

Het ‘volwassen’ leven gaat nu echt beginnen.