Willemijn: begrafenis

We zijn nu al een tijdjes op vakantie in Indonesië en het is super leuk.

Eerst bleven we bij mijn tante logeren in Java. Daar sliepen we in een lodge met zwembad, met een prachtig uitzicht over de paarden. In het zwembad verbleven vissen, kikkers en een slang. Daarnaast waren er mieren, vogels, gekko’s, bijen en wespen te vinden in de lodge. De dieren waren leuk om in het huis te hebben, ik heb ze allemaal gefotografeerd. De enige dieren die tot last waren waren de muggen. Zelfs Deet hielp niet om ze weg te houden.

Na een acht dagen vertrokken we naar Makassar vanaf daar gingen we met de auto naar Toraja land. Daar ben ik nu. We hebben een gids die ons het land laat zien en haar tradities. Onze gids begeleidde ons op wandeltochten door het prachtige landschap vol bamboe, rijstvelden, en stenen. We hebben veel foto’s genomen. Hij vertelde ons over de plaatselijke planten en cultuur. Onderweg wijst hij allerlei planten aan die eetbaar of geneeskrachtig zijn. Overal hangen vruchten zoals mango’s, koffiebonen, cacaovruchten en jackfruit’s.

We lopen door verschillende dorpjes en bij elk huis blaffen de honden ons na. Voor bijna elk groot Toraja huis ligt een torenhoge stapel buffelhorens. Allemaal geslacht voor een begrafenis. De dood is hier een groot onderdeel van het leven. Als je overlijd als rijke Toraja wordt je lichaam gebalsemd, terwijl je familie de begrafenis en je graf regelt. Hoe rijker hoe uitgebreider. De begrafenis duurt een week en iedereen is uitgenodigd en brengt een geschenk mee. Buffels, varkens, of geld. De dieren worden geslacht en gaan mee met de overledene naar het hiernamaals. Het graf wordt uitgehakt in de rots en aan de buitenkant word er een foto of een standbeeld van je geplaatst die uit zal kijken over het dorp en de vallei.