Afbeelding

Willemijn: eerste schooldag

Column Column

Het is de eerste week van het nieuwe schooljaar en we hebben een nieuwe mentor die voor het eerst les geeft op deze school. Ze is super aardig, zo aardig zelfs dat ik soms niet weet wat ik moet zeggen. Ze checkt altijd hoe het met je gaat, en ze wil er graag voor zorgen dat iedereen zich op zijn gemak voelt. Wanneer we naar onze lessen vertrekken zegt ze altijd gedag, en wanneer we weer terugkomen vraagt ze hoe het was. Allemaal dingen waar ik niet aan gewend ben. Met onze vorige mentor praatte we eigenlijk alleen maar als het moest. Het is een wereld van verschil, maar een leuke verandering.

Voor de rest is alles vertrouwd en hetzelfde als vorig jaar. Het schoolplein is nog niet vernieuwd, de toiletten zijn nog niet gerenoveerd. En de prullenbakken zijn nog niet vervangen. Op het schoolplein staan alle tegels inmiddels zo scheef dat ik elke pauze wel een keer struikel. En elke keer als je het toilet doorspoelt spetteren je benen nat aangezien er geen deksel is. Maar de prullenbakken zijn er nog wel het ergst aan toe, van alle prullenbakken op het schoolplein is er nog maar een functioneel, de rest zijn kapot. Zo verroest dat ze uit elkaar zijn gevallen.

Het is inmiddels wel grappig hoe niemand meer gelooft in de beloftes van school. We kregen op de eerst dag van school te horen dat we dit jaar op werkweek gaan in het buitenland. Ik verheugde me er al meteen op, maar al gauw vertelde een klasgenoot mij (duidelijk met meer ervaring): ‘werkweek in het buitenland betekent geen werkweek, of werkweek in België.’. Hij had de hoop al opgegeven, maar ik als newbie op het Passer College ga duimen voor een werkweek in België.

Advertenties uit de krant