Marinde: ‘De casus Barendrecht’

Vorige week liep ik op een drafje richting de collegezaal. De trein had, door al het blad dat plots van de bomen was afgevallen, enige vertraging opgelopen. Naast al die vallende bladeren was ook aan de rest van het weer te merken dat het nu echt geen zomer meer was. Dus daar loop ik, vergezeld door een gure wind, over de campus. Blij, omdat ik door mijn gehaaste loopje toch op tijd ben en ik het gure weer achter mij kan laten, bereik ik even later de draaideuren die mij toegang geven tot het hoofdgebouw.

Het college gaat van start. Er wordt teruggeblikt op de week ervoor, gevolgd door een korte introductie over het onderwerp dat de komende twee uur behandeld zal worden. Hierna verschijnt een nieuwe dia op het scherm, de tekst luidt ‘1. Casus Barendrecht’. De docent stelt de logische vervolgvraag of er toevallig iemand uit Barendrecht komt. Op dat moment, nog in volle verwarring, steek ik mijn hand omhoog en kijk verbaasd zijn kant op. Ik kon hem op dat moment niet vertellen waar deze casus naar verwees, al heb ik mijn gehele leven in Barendrecht gewoond. In het halfuur dat daarop volgde heb ik de casus leren kennen, een casus met een complex karakter:

In het jaar dat mijn vroege schoolcarrière begon, waarin ik speelde in de poppenhoek, huizen bouwden van mega legoblokken en we elke dag weer het smakelijk eten, smakelijk drinken lied zongen, was Barendrecht landelijk nieuws. In dat jaar zou een vergunningaanvraag zijn ingediend voor de opslag van koolstofdioxide, ofwel CO2, afkomstig van een naburige Shell-fabriek. Een opslag die gepositioneerd zou worden onder Barendrecht.

Uit die tijd zijn krantenkoppen terug te vinden waarin gesproken wordt over een ‘CO2-bom’ en ‘Actiegroepen hebben de macht’. Krantenartikelen van landelijke persinstanties belichten de mogelijke gevolgen voor toekomstige generaties en de protesten vanuit onder andere actiegroep CO2isNEE.

In totaal heeft het plan voor zo’n twee jaar op tafel gelegen, waarbij het op 4 november 2010 werd ingetrokken. En de opslag is er nooit gekomen. Toch is de casus een ruime 13 jaar later nog relevant, dat blijkt maar weer.