Rogier Dorsman heeft genoten in Tokio

door Arco van der Lee

HEERJANSDAM – Zwemmer Rogier Dorsman (22) kwam met drie gouden medailles terug van de Paralympische Spelen in Tokio. Weer thuis wachtte hem een huldiging in z’n eigen straat en de benoeming tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Hij blikt terug op de afgelopen tijd en kijkt vooruit naar de Spelen van 2024.

Heb je enig idee hoe mensen met je hebben meegeleefd?
“Niet heel veel. Ik ben ik Tokio vooral bezig geweest met de Spelen zelf. Ik heb wel iets meegekregen of Facebook. Ik kreeg dan reacties van mensen waarvan ik dacht ‘Ik heb echt geen idee wie je bent’. Je krijgt dat reacties als ‘ik vind het zo tof waar je mee bezig bent’ en ‘ik vind het zo knap van je’. Dat is toch waar je het voor doet. Om andere mensen te inspireren.”

Is er een snelheidsverschil tussen de Olympische Spelen en de Paralympics?
“Ja, zeker. Als je mijn klasse (S11, voor blinden en zeer slechtzienden - red.-) neemt dan heb ik de 400 meter vrije slag gewonnen in 4 minuut 28, en ik geloof dat Olympisch 3 minuut 40 werd gezwommen.”

Is dat dan een tijd waar jij naar streeft?
“Nee, dat is niet realistisch. Omdat ik met allerlei andere factoren zit en een brilletje op heb. Ik kan in het water niet kaarsrecht zwemmen, omdat ik niet zie waar ik heen ga. Dat is de reden dat we langzamer zwemmen.”

Hoe was de sfeer in Tokio?
“Ik heb genoten. Ik vond het super tof dat je met alle sporters in één groot dorp leeft. Iedereen eet in de zelfde eetzaal, of je nou zwemt, atleet bent of rolstoelbasketballer. Iedereen loopt daar gewoon rond. Dat is een hele beleving op zich.”

Een Poolse concurrent heeft het verhaal verspreid dat je helemaal niet blind zou zijn. Wat deed dat met je?
“Toen we in het trainingskamp in Turkije zaten kreeg ik allerlei berichten van hem met ‘fraudeur’, ‘leugenaar’ en ‘je bent helemaal niet blind’. Ik heb me er twee dagen druk over gemaakt en ook slechter door geslapen. Toen heb ik het er met de trainers over gehad. Daarna zei ik : ik kan me er druk over maken, maar dat is precies waar hij op uit is.”
“Omdat hij het in het water niet kan winnen, probeert hij nu het mentale spelletje te gaan spelen. Op een wedstrijd in Berlijn hebben ze me gefilmd. Dat ik zelf mijn eten opschep, dat ik terug loop naar het zwembad zonder begeleiding, dat ik in het zwembad gewoon mijn weg kan vinden. Maar het is de vijfde of zesde keer dat ik in Berlijn ben, dus de weg naar het hotel kan ik ondertussen wel vinden. Ze hebben gefilmd dat ik zelf mijn eten opschep, maar niet dat ik twee minuten daarvoor een rondje loop met een teamgenoot die mijn vertelt waar alles staat.”
“Het maakte me heel boos. Wat ben je nou weer voor een laffe gozer dat je het zo op Facebook zet en dat het opgepakt wordt door de kranten in Polen? Als je vragen hebt, kom dan gewoon als een man naar me toe. Dan geef ik je een eerlijk antwoord.”

Moeder Marjan vult aan: “Eigenlijk wordt Rogier gestraft omdat hij heel zelfstandig is, want zo hebben wij hem opgevoed. Hij heeft een goed gesprek met de bondscoach gehad. Toen belde hij mij en zei: ‘Mam, ik ga er een streep onder zetten. Ik ga in het water laten zien dat ik beter ben dan hij.”

De mentale strijd met de Pool heb je gewonnen. Is dus alles volgens plan verlopen?
“Nee, zeker niet. Want ik heb twee keerpunten verpest. Eentje op de 400 vrij, toen lag ik gelukkig al ver genoeg voor, maar dat scheelde twee tot drie seconden. Het was domme pech. De tweede race was twee dagen later op de 100 rug, dat was echt wel mijn eigen schuld. Ik had op één of andere manier kortsluiting in mijn hoofd, waardoor ik vergat de arm door te halen. Dan is het logisch dat je opeens een meter voor de kant de muur niet meer raakt. Ik baalde er echt van want anders was het misschien een vierde gouden plak geweest. Die Pool werd trouwens zesde en die zwom wel een goede race. Dus zelfs met een verpest keerpunt kan hij niet winnen.”

Over drie jaar Olympische Spelen in Parijs. Ga je door?
“Voorlopig zeker. Ik vind het veel te leuk.”

Moet je niet gaan studeren?
“Ik heb een poging gedaan voor de Spelen. Maar dat is niet helemaal gelukt. Ik neem nu even rustig de tijd op uit te zoeken wat ik wil en welke kant ik op wil gaan. Ik wil wel iets doen. Want heb geen zin om als ik 28 ben en stop, nog vier jaar moet gaan studeren.

(Dit interview werd gehouden tijdens  ‘Met Gorter aan Tafel’ van Exxact Barendrecht.)