Wandelen door de Zeeheldenbuurt (4)
AlgemeenDoor Arco van der Lee
BARENDRECHT - Arco van de Ree was van 1966 tot 1972 leerling van de Openbare Lagere School in de Evertsenstraat. De school werd in 1953 gebouwd als opvolger van de school naast de Watertoren.
“Het was gewoon een hele leuke school. Ik ging er graag heen”, vertelt Arco tijdens een wandeling naar de plek waar de school heeft gestaan.
Route
Elke schooldag liep Arco vanuit de Talmaweg over de Dorpsstraat naar school. In dit deel van het dorp waren destijds nog veel winkels. Zoals een smederij, een brommerwinkel (die is er nog), een kapper, een patatzaak, de winkel van de zusters Goudt en de supermarkt van Vermaat.
Na de inrit van boerderij Dam nam Arco een pad naar de Zeeheldenbuurt. Het voetpad ligt er nog. Het is nu onderdeel van een later gebouwd stukje van de Piet Heinstraat.
Arco wijst op de betonnen palen in het hekwerk rond de schapenwei van boerderij Dam. “Die stonden er toen ook al. Aan de lijnen hingen juten aardappelzakken te luchten.”
We lopen verder en negeren de Helfrichstraat. Want die was er destijds nog niet. Waar nu een woonhuis staat, was destijds het gebouwtje van diepvriesvereniging De Pool. Ook de familie Van de Ree huurde hier een lade. “Ik vond het als kind een intrigerend gebouwtje. De Pool… Maar waar zijn de ijsberen dan? Dacht ik.”
We slaan linksaf het pad in achter de tuinen van de Trompstraat. Het pad is breder geworden, want ook de tuinen van de Helfrichstraat liggen nu aan dit pad. “Ik liep heen altijd via dit pad”, legt Arco uit. Het pad eindigde bij twee noodlokalen. Daar moest je omheen lopen om bij de school te komen.
Terug naar huis liep Arco van de Ree altijd door de Trompstraat. Er reden nauwelijks auto’s. “Maar midden over straat lopen? Dat deed je niet. Ik liep altijd over het trottoir.” Terwijl we door de straat lopen (nu wel middenop de rijweg) herinnert Arco zich een bijzonder detail. “Bij veel huizen stonden kisten met spruiten voor de deur. In de loop van de middag werden ze gebracht. ’s Avonds ging de hele familie spruiten schoonmaken. Daarna werden de kisten weer opgehaald.”
In de Piet Heinstraat zoeken we naar de plaats waar de openbate kleuterschoon heeft gestaan. Maar dat gebouwtje is er niet meer.
Reasschool
In 1970 kreeg de school de naam J.M. Reasschool. “Het moet in de derde klas geweest zijn, toen er ineens ‘J.M. Reasschool’ op het gebouw stond. Wie Reas was? We hadden totaal geen idee. Volgens mij is daar nooit iets over verteld.” Reas was het eerste hoofd van de school en een groot voorvechter van openbaar onderwijs.
“In de laatste twee jaar dat ik op de school zat, vond een onderwijskundige revolutie plaats. Deze werd ingezet door Ruud Kappetijn. Toen ik in de zesde klas zat, was het zijn tweede jaar als schoolhoofd.”
Kappetijn was de opvolger van meneer Roost, een schoolhoofd van de oude stempel. “Roost kwam als enige met de auto naar school. Dat was een witte VW Kever, die werd in de bocht voor de school geparkeerd.”
Ruud Kappetijn voerde bijvoorbeeld in dat er op vrijdag handarbeidmiddag gehouden werd. Ouders mochten in de klas helpen. Ook pottenbakker Tuinman (‘een echte hippie’) werd hierbij betrokken.
“Er werd seksuele voorlichting gegeven in de zesde klas”, herinnert Arco van de Ree zich. “Dat gebeurde met dia’s. Dat was in die tijd letterlijk nog nooit vertoond. De ouders moesten vooraf toestemming geven dat hun kind dat mocht zien.”
De Reasschool kreeg tot 1970 steeds meer leerlingen uit de nieuwe wijken aan de overkant van de Barendrechtseweg. “Daarom is er op de Barendrechtseweg bij huis De Wije Blik een oversteekplaats gekomen met een verkeerslicht met drukknop.” In 1970 vertrokken veel leerlingen naar de nieuwe openbare basisschool De Sprong aan de Kruidentuin.
