Wandelen door de Zeeheldenbuurt (10)
Algemeendoor Arco van der Lee
BARENDRECHT – De oorspronkelijke bewoners van de Zeeheldenbuurt hebben een nieuwe woning toegewezen gekregen. Maar de huizen blijven tot aan de sloop niet leeg staan. Veel woningen in de Trompstraat, De Ruyterstraat en Piet Heinstraat worden nu bewoond door vluchtelingen uit Oekraïne. Kamila Orlova vertelt hoe het is om in de wijk te wonen.
Bij een eerste kennismaking is Kamila direct positief over wonen in de Zeeheldenbuurt. “Ik heb uitzicht op de Watertoren”, vertelt ze trots. Later praten we verder in een koffie- en theewinkel in het centrum. Het blijkt bekend terrein. “Kijk, Nederlanders gebruiken altijd thee in een zakje. Wij drinken altijd losse thee. Die verkopen ze hier.” Het gesprek houden we in vlot Engels. “Geleerd op school. En ik zit hier twee keer in de week op Engelse les. Misschien dat ik daardoor ook beter werk kan krijgen.” Nederlands oefent ze ook.
Kamila komt oorspronkelijk uit het grensgebied met Polen en Wit-Rusland. De laatste jaren werkte ze in de buurt van Kiev als zelfstandig coupeuze en verkocht ze lingerie. “Voor de oorlog begon had ik het gevoel dat het fout zou gaan. Ik wilde daarom bij mijn familie zijn. Eigenlijk wist ik niet meer wat ik moest doen van de spanning.”
Op 24 februari werd Oekraïne aangevallen door Rusland, ook vanuit Wit-Rusland. Met een nichtje en een vriendin vluchtte ze naar Polen. Omdat daar al erg veel Oekraïners verbleven, besloten ze door te reizen om werk en onderdak te vinden. Frankrijk viel af als bestemming. “Daar spreken de mensen geen Engels. In Nederland doet iedereen dat. Hier kunnen we met mensen praten, dus besloten we hier te blijven.” Op 18 maart kwamen ze in Nederland aan.
Via geloofsgenoten van de Jehova’s Getuigen werden ze een paar maanden opgevangen in het gastenverblijf van een familie aan de Achterzeedijk. “Buiten liepen paarden. Je zag er konijnen en vogels. Echt een rustgevende plaats.” Ze werden geholpen met het vinden van werk en registratie bij de gemeente. “Die mensen zijn echt als familie voor ons.”
In Barendrecht vond ze werk bij een bedrijf dat aardappels, groente en fruit verpakt, vooral voor restaurants. “Goed dat ik dit werk kan doen, want ik spreek nog geen Nederlands”, vertelt ze. “Er werken bij ons veel Polen. Ik spreek Pools, want waar ik ben opgegroeid is de grens met Polen dichtbij. Er werken in het bedrijf ook Turken, een paar Nederlanders en de baas is Hongaar. Veel collega’s wonen in Rotterdam, Dordrecht of Papendrecht. Maar ik woon hier, dat is heel handig.”
De drie Oekraïners kregen tijdelijk een huis toegewezen in de Zeeheldenbuurt. “Ik kon me niet voorstellen dat we in zo’n leuk huis terecht zouden komen. Met een tuin en een eigen ingang. Ik droomde vroeger weleens van zo’n huis.” Kamila was bang dat ze in een kaal huis zouden komen. “Maar we kregen een huis met meubels, een keuken, verlichting. Ze hebben overal aan gedacht. Het is gewoon een wonder, want ze hebben het gedaan voor mensen die ze niet kenden.”
In de straat wonen veel Oekraïners, daaronder vrouwen met kleine kinderen. “De ‘Oekraïense buurt’ noemen we het”, zegt Kamila lachend. “Als ik een dag vrij ben hoort ik buiten de kinderen Oekraïens praten. Dan lijkt het net of ik in Oekraïne ben en niet in Nederland.”
“Jammer dat ze deze huizen willen slopen”, zegt Kamila als we door de Trompstraat lopen. De meeste huizen zijn hier weer bewoond. Hoe haar eigen toekomst eruit ziet? “Ik voel me hier goed en ik ben blij dat ik werk heb. Ons huis in Oekraïne staat er nog. Maar je weet nooit waar de volgende bommen en raketten vallen.”
Expositie
Op vrijdag 11 november is er van 15 tot 18 uur een reünie en tentoonstelling voor oud-bewoners van de Zeeheldenbuurt in ‘d Ouwe school. Aanmelden voor de reünie kan via info@historischbarendrecht.nl.
De tentoonstelling is ook te zien op zaterdag 12 november van 10 tot 16 uur.
