Afbeelding
Foto:

Wijkagent Jack Demmers: bijzondere vangst

Column Column

Ondertussen ben ik 6 jaar wijkagent in het mooie Barendrecht en het aanspreekpunt voor de wijken Paddewei, Nieuweland en Bijdorp. 

Inmiddels hoop ik een ‘bekend’ gezicht te zijn voor de 11.000 inwoners van deze wijken. Mogelijk heeft u mij weleens voorbij zien fietsen of aangesproken, want de invulling van mijn wijkagentschap doe ik het liefst zoveel mogelijk zichtbaar in de wijk en op de fiets. 

Het Muziekplein in de wijk Nieuweland, de horeca aan de Paddeweg en het Doormanplein in de Oude Dorpskern zijn een aantal herkenbare plekken van de wijken.
Door de aanwezige horeca werk ik regelmatig avonddiensten of een late dienst, zodat ik samen met de overige wijkagenten van Barendrecht en collega’s van ons basisteam Oude-Maas, toezicht kan houden oa op de uitloop hiervan.
Dit uiteraard in samenwerking met suswachten en toezicht en handhandhaving van de Gemeente Barendrecht.

Geen horecadienst is het zelfde, zo ook op een vrijdagavond enige tijd terug.

Deze vrijdag werkte ik een late dienst (18:00-03:00 uur) Het was rond 23:00 uur, en reed ik in een herkenbaar dienstvoertuig door de Paddewei.
Tijdens het surveilleren zag ik een vrij opvallende personenauto geparkeerd langs het trottoir met de verlichting in werking. Ik heb verder geen aandacht besteed aan het voertuig, totdat ik hem 30 minuten later wederom geparkeerd aan trof, maar nu in de wijk Bijdorp. Doordat ik het voertuig in een kort tijdbestek in twee verschillende wijken had aangetroffen, was mijn interesse gewekt. Ik heb mijn dienstvoertuig achter het betrokken voertuig geparkeerd en besloot de inzittende(n) te onderwerpen aan een controle. Ik zag dat de ramen van het voertuig geblindeerd waren en daardoor was het onduidelijk hoeveel personen zich in het voertuig bevonden.

Ik ben naar de bestuurderszijde gelopen met mijn zaklamp schijnend in de hand. Nadat ik op het bestuurdersraam had geklopt, ging deze met een gestaag tempo naar beneden.

Gespannen en alert volgde ik het zakkende raam in afwachting op wat komen ging. Tot mijn verbazing zag ik een glimlachende man op leeftijd achter het stuur met naast hem een glimlachende vrouw eveneens op leeftijd. 

Beiden hadden een mobiele telefoon in de hand en de muziek in de auto was goed hoorbaar, ze hadden het naar hun zin. 

Ik heb kort uitgelegd voor mijn reden tot controle, waarop beiden hard moesten lachen. ‘Nou, meneer de agent’, hoorde ik de man zeggen.
‘Mijn vrouw en ik zijn Pokémons aan het vangen en het weer is zo slecht dat we lekker de auto hebben gepakt. Normaal gesproken vangen wij ze lopend.’

Nu begreep ik waarom ze moesten lachen en ook ik kon een glimlach niet onderdrukken. Ik heb ze een goede vangst gewenst en heb mijn surveillance hervat…

Advertenties uit de krant