Arco: Douze points

De kennis van het Frans is in Nederland behoorlijk weggezakt. Maar als er ‘douze points’ boven een stukje staat, dan weet iedereen dat het over het Songfestival gaat. 

Hoeveel miljoen kost de ontvlechting van de BAR ook alweer? Komt er nou wel of geen buitenbad bij het Inge de Bruijn zwembad? En hoe heet die nieuwe burgemeester? Het maakt me deze week drie avonden lang niet uit.

Komt dat omdat de liedjes zo goed zijn? Eh, nee. Ook dit jaar moeten we de meeste inzendingen maar weer snel vergeten. De lol van het festival is voor mij, dat er elk jaar één of twee inzendingen bij zitten die ik niet had willen missen. 

Zo stuurde Noorwegen in 1981 hun grote ster Finn Kalvik. Zijn ‘Aldri i livet’ was gemaakt in samenwerking met Abba. Misschien wel het mooiste liedje uit 67 jaar songfestival-historie. Noorwegen eindigde dat jaar als laatste met nul punten. Maar dat is bijzaak.

Door het festival ben ik fan geworden van Magnifico, de enige rockster van Slovenië. Zelf deed hij (nog) niet mee aan het festival. Maar hij schreef in 2002 wel ‘Samo Ljubezen’ voor Sestre. Dat drie travestieten met dit liedje het goed katholieke Slovenië vertegenwoordigden, leidde in hun eigen land tot een flinke rel. En het zette mij op het spoor van de schrijver van het liedje. 

Maar vraag me niet wie het festival gaat winnen. Met voorspellen met ik in 2011 gestopt. Ik wist toen zeker dat Poli Genova (Bulgarije) het festival zou winnen. Maar haar ‘Na inat’ werd in de voorronde naar huis gestuurd. Kijk het maar na op Youtube, de jury zat er gewoon naast.

Vanavond (donderdag 11 mei) staan er in de tweede voorronde niet zulke geweldige acts op het programma. Hoewel mensen live natuurlijk kunnen verrassen. Zaterdag verheug ik me op Duitsland, Frankrijk en Italië. 

En daarna gaat het leven weer gewoon verder. De BAR ontvlechting kost ons trouwens 4,85 miljoen, er komt geen buitenbad en de nieuwe burgemeester heet Ronald Schneider.