Els Barendregt (57)

Waar kennen we jou van?
Van de Boerderijwinkel in het oude dorp. Maar ook van het kerkleven. Ik heb zeven jaar in de wijkverpleging gewerkt en ben vijf jaar lid geweest van de WMO-raad. Ik woon sinds mijn elfde jaar in Barendrecht.

Hoelang bestaat de Boerderijwinkel al?
In 2002 zijn mijn man Piet en ik begonnen op vrijdag met het verkopen van aardappels. Daar kwamen appels bij en een extra dag. Van lieverlee werd het steeds drukker en verkochten we meer producten. Piet werkte toen nog een aantal dagen ergens anders en werkte bij de wijkverpleging. Uiteindelijk zijn we daar beiden mee gestopt en nu hebben we een volwaardige winkel met een breed assortiment. Waarschijnlijk is het de eenvoud en de gezelligheid waardoor de klanten graag bij ons komen. We doen alles zelf en onze producten zijn altijd van goede kwaliteit. Daar staan we ook voor.

Kom je vaak mensen tegen die jou 'ergens' van kennen?
Vaak. Ik kom natuurlijk veel klanten tegen. Maar de praatjes maak ik vooral in de winkel.

Hoe is jouw gezinssituatie?
Ik ben getrouwd met Piet en samen hebben we vijf kinderen. Een zoon en vier dochters. Onze dochter van 24 jaar woont nog thuis. En de jongste van 22 jaar is net op zichzelf gaan wonen. Het is weer een nieuwe fase. Even onwennig, maar het is ook goed dat het zo gaat. We hebben inmiddels al acht kleinkinderen.

Wat is je mooiste jeugdherinnering?
Ik heb een fijne jeugd gehad. Ik heb vijf broers en een zus. Zelf ben ik één van een tweeling. De allereerste keer dat wij met het gezin op vakantie gingen, kan ik me nog heel goed herinneren. Ik was een jaar of tien en we gingen met ons busje naar een vakantiehuisje in de Veluwe. Heel bijzonder.

Waar heb je voor het laatst heel hard om gelachen?
Gisteren nog met een klant. Ik vroeg of zij Piet even wilde roepen, want naar mij luistert hij niet. En dat werkte. Piet kwam er meteen aan.

Waar word je gelukkig van?
Als alles goed gaat met de kinderen en kleinkinderen.

Waar ben je verdrietig om geweest?
Er zijn meerdere verdrietige periodes geweest. Dat mijn ouders overleden bijvoorbeeld. Dat hoort bij het leven, maar het is heel moeilijk.

Welke toekomstdromen heb je nog?
Ik heb nog nooit gevlogen. Als Piet en ik met pensioen gaan, zou ik dan weleens naar Israël willen. Het is geen droom die per se hoeft uit te komen.

Waar word je verlegen van?
Van dit interview. Ik sta liever op de achtergrond.

Welk talent zou je willen hebben?
Ik ken een man die zo even uit de losse pols een portret kan tekenen. Daar heb ik zoveel bewondering voor.

Waar ben je trots op?
Ik zeg liever waar ik dankbaar voor ben. Ik ben dankbaar voor het leven zoals ik dat tot nu toe heb gekregen.

Hoe sta je 's morgens op?
Rond half zeven. Meestal zonder wekker. Als eerste leeg ik de vaatwasser en zet ik thee. Op zondag eten we een gekookt eitje bij het ontbijt en persen we sinaasappels.

Wat zijn je hobby's?
Quilten, haken, breien, lezen, tuinieren en fietsen. Ook ga ik eens per jaar mee op een bootreisje voor chronische zieke mensen. Heerlijk om een week voor deze mensen te zorgen.

Wat zijn je angsten?
De IS en al die aanslagen kunnen me soms beangstigen. Het komt dichtbij. Ook het klimaat baart me soms zorgen. Al die extreme regenbuien. We zijn tenslotte ook verantwoordelijk voor ons nageslacht. En dat schijnen we snel te vergeten.

Waar haal je inspiratie uit?
Uit de bijbel.

Wat vind je stom?
Dat de Dorpsstraat nog steeds niet toegankelijk is voor rolstoelen en kinderwagens. Het is hier stoep op en daar stoep af.

Waar kijk je naar op televisie?
We kijken iedere avond naar het journaal. Verder staat de televisie hier vooral uit. Ik ben sowieso vaak al drie avonden per week met bestellingen, administratie en andere winkel-gerelateerde dingen bezig.

Wat staat er in het laatste WhatsAppje dat je kreeg?
Dat was een bericht in onze familieapp. Mijn ene dochter is net terug van vakantie en de andere dochter reageerde daarop dat ze nu zeker meteen naar haar vriend zou gaan. Ik antwoorde daar weer op met: 'Nee, ze komt natuurlijk eerst naar haar moeder.'

Wat is je favoriete quote?
Benader de mensen zoals jezelf benadert wil worden. Maar ook: Het wordt vanzelf 23 uur. Dat zeg ik dan als Piet stress heeft en zich druk maakt.

Ook iemand opgeven voor deze rubriek? Mail naar astrid@baruitgeverij.nl.