Column: Britse waanzin

Het is alweer twee jaar geleden dat de Britten stemden over het verlaten van de Europese Unie. Met een krappe meerderheid van 52 procent overwonnen de 'leave-stemmers' en daarmee begon de lange weg naar de Brexit. Een weg vol hobbels en gaten, waar maar geen einde aan lijkt te komen.

Vanaf het moment dat de uitslag bekend werd, was er chaos. De Europese leiders waren - zoals verwacht - stomverbaasd, maar wat vooral opviel was dat zelfs de Britten volledig flabbergasted waren. In het begin hing er nog een soort van overwinningssfeer bij de 'leave-stemmers', maar inmiddels is van dat feestje alleen de kater nog over.

Twee jaar na het referendum is de waarde van het pond gedaald, maken grote bedrijven plannen om het Verenigd Koninkrijk te verlaten, riep Theresa May rampzalige verkiezingen uit en zijn de catastrofale gevolgen van de Brexit eindelijk duidelijk geworden.
Op dit moment ziet de Brexit eruit als een slechte achtbaan. Toen de Britten instapten verheugden ze zich op een snel en gaaf ritje met veel loopings en misschien wel een kurkentrekker, maar inmiddels zit iedereen kotsmisselijk en depressief vastgebonden in de karretjes terwijl May nog even snel wat leuke knopjes indrukt vanuit de controlekamer.

Na de afgelopen week wéér een nieuwsitem te hebben gezien waarin het ongenoegen van de Britten naar boven kwam, vroeg ik me dan ook af: waarom stoppen ze er niet gewoon mee? Nu de meerderheid van de bevolking blijkbaar wel tegen een Brexit is, kunnen ze het hele plan toch afblazen? Maar het lijkt erop dat de Brexit-trein stevig doordendert richting de afgrond, terwijl iedereen vanaf een afstandje snikkend toekijkt.

Zelf snap ik die mensen daar op dat eiland niet helemaal. Ze willen eigenlijk niet meer uit de EU, omdat ze zien wat voor nadelige economische gevolgen het met zich meebrengt. Maar ze ondernemen geen actie. Het ziet er naar uit dat ze hun noodlot rustig accepteren. Maar ja, er gebeuren de laatste tijd wel meer rare dingen in de wereld. Wie weet zien de Britten over een paar weken dan eindelijk het licht en bevrijden ze zichzelf uit die vreselijke achtbaan.

Melvin