Petra Teunissen (52)

Waar kennen we jou van?

Ik woon sinds 2001 in Barendrecht en heb in dat jaar ook mijn bedrijf ‘Leven in Woorden’ gestart. Sinds twee jaar ben ik voorzitter van stichting Present en ik ben actief in Carnisse Haven. Op dit moment bij de commissie Vorming & Toerusting en samen met twee andere dames doe ik symbolisch bloemschikken in het thema van de dienst. In 2005 kwam het boek ‘Haven in de polder’ uit dat ik samenstelde. Ook heb ik de Boekenhaven voor Carnisse Haven geregeld en tegenwoordig staat er ook een minibieb bij mij voor de deur.

Wat schrijf je?

Ik heb de biografie over de romanschrijfster Clare Lennart geschreven. Hierop ben ik gepromoveerd. Daarnaast werk ik voor diverse vakbladen als freelancer, ben ik eindredacteur en biografisch onderzoeker.

Hoe is jouw gezinssituatie?

Aart Jan en ik zijn 25 jaar getrouwd. We hebben twee zonen. Adriaan is 20 en Maarten is 17 jaar.

Wat is je mooiste jeugdherinnering?

Tijdens familiebijeenkomsten zat ik achter de bank met mijn rug tegen de verwarming aan te lezen en te luisteren naar de gesprekken die werden gevoerd. Ik las alles wat los en vast zat, zelfs de Margriet van mijn oma. Ik heb heel wat opgestoken van die uurtjes achter de bank.

Welke toekomstdromen heb je nog?

Ik ben gestart met een onderzoek naar Clara Eggink, de vrouw van dichter J.C. Bloem. Ik wil graag een biografie over haar schrijven omdat haar man welliswaar heel bekend is, maar zij zelf ook een heel bewogen leven had. Ik hoop een uitgever te vinden voor dit boek.

Wat was je beste beslissing de afgelopen jaren?

Om voorzitter van stichting Present te worden. Het is een mooie, zinvolle organisatie met veel waardevolle vrijwilligers. Ik heb door Present ook Barendrecht veel beter leren kennen.

Wat had je graag tien jaar geleden willen weten?

Hoe vreselijk leuk het is om een poes te hebben. Clare Lennart had een poes waar ze veel over schreef en tijdens het schrijven van haar biografie vond ik dat ik ook moest ervaren hoe het is om een poes te hebben. Nooit gedacht dat ik zoveel over Kathinka – vernoemd naar de poes van Clare – zou vertellen en zoveel foto’s van haar zou maken.

Wat zou je doen met een miljoen?

Ik doe niet mee met de staatsloterij ofzo en ik hoop het ook niet te winnen, want ik heb het niet nodig.

Hoe sta je ’s morgens op?

Bijna altijd vrolijk. Ik begin de dag met thee en de Trouw. Rond half acht sta ik op en rond half negen begin ik met werken of ik ga naar yoga.

Welke verleiding kan je niet weerstaan?

Boeken kopen en lezen. Ik denk dat we zo rond de 5000 exemplaren hebben. Tweedehands boekenwinkels kan ik al helemaal niet voorbij lopen.

Waardoor raak je geïrriteerd?

Als mensen niet naar elkaar luisteren en zich niet verdiepen in elkaars argumenten. Meteen dat gescheld en geruzie irriteert mij mateloos.

Wat zou je aan jezelf willen veranderen?

Ik heb veel slaap nodig. Dus als ik het met wat minder zou kunnen doen, zou ik meer tijd hebben om te besteden aan alles wat ik leuk vind.

Wie heb je voor het laatst gebeld?

De coördinator van het verpleeghuis van mijn moeder. Gelukkig heeft mijn moeder niet echt meegekregen dat wij haar ruim drie maanden niet konden bezoeken.

Welke spreuk zou je op een tegel willen hebben?

Het leven wordt pas werkelijk onleefbaar, als men zich door de angst in een hoek laat drijven.

Wanneer heb je voor de laatste keer iets nieuws gedaan?

Vorig jaar ben ik begonnen met Aerial Yoga. Dan doe je oefeningen in een soort doek/hangmat. Heel leuk.

Wat is je quilty pleasure?

Schoolkrijtjes. Van die dropjes. Niemand in huis lust ze, dus als ik een zak koop, is die helemaal van mij alleen.

Wat deed de coronacrisis met jou?

Voor mij persoonlijk niet zoveel. Bij Present zijn we vrijwilligers één op één gaan koppelen aan hulpvragers, maar inmiddels werken we alweer met de groepen. Voor de jongens vond ik het wel heel vervelend dat zij bepaalde ervaringen moeten missen. Zoals het ontwikkelingswerk in Zambia dat Maarten zou gaan doen.

Ook iemand opgeven voor deze rubriek? Mail naar astrid@baruitgeverij.nl..